Studia polonistyczne w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej ukończył w 1961 r.; tytuł doktora uzyskał w 1971 roku na podstawie pracy na temat języka folkloru, habilitację w 1978 r. na Wydziale Humanistycznym UMCS. Od 1997 profesor zwyczajny.
Główne pola jego zainteresowań naukowych to problemy tekstologii, odmiany i style, semantyka; słownictwo aksjologiczne, gatunki polskiego folkloru; składnia, kategorie językowe; etnolingwistyka (językowy obraz świata, stereotypy językowe).
Był kierownikiem Zakładu Tekstologii i Gramatyki Współczesnego Języka Polskiego w Instytucie Filologii Polskiej UMCS. Od 1 września 2001 do 31 września 2004 dyrektor Instytutu Polonistyki w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Przemyślu.
W latach siedemdziesiątych współtworzył wraz z żoną Izabelą pierwsze kręgi ruchu "Domowego Kościoła" (rodzinnej części ruchu oazowego "Światło-Życie"). W latach osiemdziesiątych był zaangażowany w działalność "Solidarności" (założyciel i przewodniczący uczelnianej "Solidarności"). Internowany w stanie wojennym. Był jednym z inicjatorów ruchu "Solidarność Rodzin", stawiającego sobie zadanie m.in. odbudowania "łańcucha rąk dobrej woli" w Polsce, a w latach 1992-2003 przewodniczył Fundacji Ruchu Solidarności Rodzin.
