Minister kultury w rządzie włoskim. Założyciel Partii
Demokratyczno-Chrześcijańskiej, związanej z partią Casa delle
Liberta Silvio Berlusconiego. Członek Komisji Wolności, Praw
Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych Parlamentu w
Strasburgu. Członek delegacji Parlamentu Europejskiego ds. Redakcji
Karty Praw Podstawowych. Wieloletni członek Demokracji
Chrześcijańskiej, później Włoskiej Partii Ludowej (PPI). Członek
ruchu Comunione e Liberazione. był ministrem polityki społecznej w
drugim rządzie Silvio Berlusconiego i członkiem rządowej rady
gabinetowej. Od 1994 roku był członkiem włoskiego parlamentu XII,
XIII i XIV kadencji. W wyniku europejskich wyborów w 1999 r. został
członkiem Parlamentu Europejskiego.
Liceum o profilu humanistycznym ukończył w 1966 r. w Turynie, a
potem studiował prawo w Turynie i Rzymie. Został na uczelni -
obecnie jest profesorem nauk politycznych rzymskiego Wolnego
Universytetu "S. Pio V". Wykłada również w Międzynarodowej Akademii
Filozoficznej w Lichtensteinie, której jest prorektorem. Prowadził
też wykłady i seminaria w wielu uczelniach Włoch i Stanów
Zjednoczonych, a także na Katolickim Uniwersytecie w Lublinie, gdzie
w 1994 roku uzyskał doktorat honoris causa. Znany publicysta
katolicki.
W 2004 r. był kandydatem Włoch na członka Komisji Europejskiej. W
czasie przesłuchania w Strasburgu wyraził opinię, że homoseksualizm
jest z punktu widzenia nauczania Kościoła grzechem i przejawem
nieładu moralnego. Skrytykował też pomysł zrównania w prawach
związków osób tej samej płci z tradycyjnym małżeństwem. Obawiając
się, że z tego m.in. powodu nowa Komisja Europejska nie uzyska wotum
zaufania europarlamentu, desygnowany na jej przewodniczącego
Portugalczyk Jose Manuel Barroso zablokował głosowanie w tej
sprawie. W zawiązku z zaistniałym kryzysem premier Silvio Berlusconi
ogłosił wycofanie kandydatury profesora Buttiglione, sam
zainteresowany zaś na konferencji prasowej potwierdził wolę
rezygnacji.
