Ur. 1 stycznia 1951 r. w Poznaniu. Absolwentka biologii na
Uniwersytecie Warszawskim.
Rodzice nie dbali zbytnio o jej religijne wychowanie. Po nawróceniu
zaczęła myśleć o wstąpieniu do klasztoru, najpierw o benedyktynkach,
potem była u małych sióstr Karola de Foucauld. Pracowała jako
katechetka z niewidomymi dziećmi w Laskach i w duszpasterstwie
niewidomych u ks. Stanisława Hoinki. Organizowała też pomoc dla
kobiet z więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.
Wierząc, że „Ewangelia przede wszystkim przekłada się na pomoc
człowiekowi potrzebującemu”, w 1990 roku wstąpiła do wspólnoty Chleb
Życia w Bulowicach k. Kęt. Śluby wieczyste złożyła we Francji w 1998
roku.
Obecnie prowadzi domy dla bezdomnych, chorych, samotnych matek oraz
noclegownie dla kobiet i mężczyzn.
Laureatka nagród i wyróżnień, m.in. Medal św. Jerzego (honorowa
nagroda „Tygodnika Powszechnego”), Medal 400-lecia Warszawy,
wyróżnienie „Człowiek człowiekowi”, Nagroda Ministra Pracy i
Polityki Socjalnej, Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy, tytuł
Kobiety Roku 1996, przyznawany przez czytelników miesięcznika „Twój
Styl”, tytuł „Przewodnika po Życiu” przyznawanego przez młodzież
Lubelszczyzny.
Wspólnota Chleb Życia (Pain de Vie) została założona w 1976 r. we
Francji. Charyzmatem Wspólnoty jest życie z ubogimi i torowanie im
drogi do bezpośredniego spotkania z Jezusem. Ludzie, którzy
przychodzą do Wspólnoty to alkoholicy, prostytutki, narkomani,
bezdomni, dzieci z ulicy, ludzie chorzy, nosiciele wirusa HIV. We
wspólnocie jest też miejsce dla rodzin, ludzi wybierających celibat,
kapłanów, ubogich, dzieci, a także dla tych, którzy nie są powołani
do ścisłego życia wspólnotowego, ale jako osoby stowarzyszone ze
wspólnotą żyją w świecie jej ideami.
