Ur. w 1948 roku w Pradze. W latach 1966-71 studiował socjologię i
filozofię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola, (tytuł
doktora filozofii w 1972 roku); studia także na University of Wales
w Bangorze (Wielka Brytania). W roku 1984 zyskał uprawnienia z
psychologii klinicznej. Teologię studiował tajnie w Pradze, a po
roku 1989 na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie (w 1992
roku - akademicki stopień licencjacki). W 1992 roku habilitował się
w zakresie socjologii na Uniwersytecie Karola w Pradze oraz teologii
na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. W roku 1997
mianowany profesorem socjologii Uniwersytetu Karola. W latach
1972-1989 pracował w różnych zawodach, m.in. jako psychoterapeuta
alkoholików i narkomanów w Klinice Antyalkoholowej Uniwersytetu
Karola. W okresie Praskiej Wiosny działał w opozycyjnym ruchu
studenckim jako członek Akademickiej Rady Studentów Wydziału
Filozoficznego Uniwersytetu Karola i uczestniczył w ekumenicznym
ruchu chrześcijan (należał do założycieli Ekumenicznego Ruchu
Inteligencji i Studentów oraz Dzieła Odnowy Soborowej).
21 października 1978 roku w Erfurcie został tajnie wyświęcony na
księdza katolickiego. Do 1989 roku działał w nielegalnych
strukturach Kościoła katolickiego, w latach 80. jeden z najbliższych
współpracowników kard. Tomáška, był inicjatorem ekumenicznego
programu duszpasterskiego „Dziesięciolecie Odnowy Duchowej Narodu”.
Był członkiem praskiej grupy filozofów „Akademia”, uczestniczył w
wydawaniu nielegalnych książek i czasopism filozoficznych i
teologicznych. Od 1990 roku jest rektorem kościoła akademickiego
Najświętszego Salwatora w Pradze.
W 1990 roku wybrany prezydentem Czeskiej Akademii Chrześcijańskiej,
w latach następnych ponownie wybierany na tę funkcję. W latach
1990-93 zastępca sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu
Czechosłowacji i asystent Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Karola
na kierunku psychologii i socjologii. W 1990 roku mianowany przez
Jana Pawła II konsultorem Papieskiej Rady do Dialogu z Niewierzącymi
na dwa lata. Po 1989 roku wykładał gościnnie na wielu uniwersytetach
i międzynarodowych konferencjach naukowych w Europie (w Rzymie,
Londynie, Cambridge, Wiedniu, Monachium, Salzburgu, Grazu, San
Sebastian, Palermo, Lublinie, Paryżu itd.), w USA, w Indiach i in.
Od 1993 roku wykłada w Instytucie Filozofii i Religioznawstwa na
Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola.
Opublikował przeszło 200 prac, książek, podręczników, artykułów
popularnych i naukowych. Jest członkiem krajowych i zagranicznych
rad redakcyjnych czasopism naukowych oraz szeregu gremiów i
towarzystw naukowych, m.in. Szwajcarskiego Towarzystwa
Psychoterapeutycznego, Europejskiego Stowarzyszenia Teologii
Katolickiej, Towarzystwa Nauki i Sztuki w Waszyngtonie,
Międzynarodowego Stowarzyszenia Psychologii Religii i in. Od 1994
roku jest członkiem Rady Naukowej Uniwersytetu Františka Palackiego
w Ołomuńcu, a od 1992 roku Naukowej Rady Centrum Studiów
Teoretycznych Uniwersytetu Karola. W 1998 roku mianowany członkiem
Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki. Jeden ze społecznych doradców
prezydenta Václava Havla.
Laureat m.in. srebrnego medalu Konrada Adenauera Fundacji Konrada
Adenauera oraz Nagrody kardynała Kőniga za zasługi dla obrony praw
człowieka i duchowej wolności austriackiej fundacji Communio et
Progressio.
