Ur. w 1939 roku w Warszawie. Studiował fizykę na UW (1955-1959),
filozofię na UJ (1959-1962) i reżyserię w PWSTiF w Łodzi
(1960-1966). Pierwsze filmy zrealizował jeszcze w latach 50.,
współpracując z Amatorskim Klubem Filmowym UW. Za dyplomową etiudę
„Śmierć prowincjała” (1966) otrzymał liczne nagrody zagraniczne: w
Mannheim, Wenecji, Valladolid i Moskwie. Od tego czasu reżyserował
filmy fabularne i dokumentalne dla kina i telewizji, zarówno w
Polsce, jak i za granicą. Do większości obrazów sam pisał
scenariusze. Jest laureatem wielu krajowych i międzynarodowych
nagród, wielokrotnie honorowany tytułem doktora honoris causa. Jego
filmy odznaczają się głęboką refleksyjnością i trafnymi
obserwacjami. Często podejmują tematykę dylematów moralnych, śmierci
i związków człowieka z Bogiem. Do najważniejszych tytułów należą:
„Struktura kryształu” (1969), „Życie rodzinne” (1971), „Za Ścianą”
(1971), „Iluminacja” (1973), „Bilans kwartalny” (1975), „Barwy
Ochronne” (1976), „Spirala” (1978), „Constans” (1980), „Kontrakt”
(1980), „Imperativ” (1982), „Rok spokojnego słońca” (1984),
„Gdziekolwiek jest, jeśliś jest…” (1984), „Życie za życie” (1990)
„Cwał” (1996), „Brat naszego Boga” (1997), „Życie jako śmiertelna
choroba przenoszona drogą płciową” (2000). Opublikował prace: „O
montażu filmowym w filmie amatorskim” (1968), „Rozmowy o filmie
amatorskim” (1978), „Un rigorista nella fortezza assediata” (1982).
Uchodząc za wielki autorytet w dziedzinie reżyserii filmowej,
Zanussi pełni liczne funkcje z tym związane, m.in.: jest członkiem
Komitetu Kinematografii, konsultantem Komisji Pontyfikalnej do spraw
kultury w Watykanie, oraz członkiem Europejskiej Akademii Filmowej.
Pełnił funkcję Prezydenta Stowarzyszenia Eurovisioni i
wiceprzewodniczącego Rady Programowej Polskiej Telewizji Publicznej.
Od 1992 roku jest profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.
