Ur. w 1943 r. w Popowie, koło Lipna na Ziemi Dobrzyńskiej. Pracę zawodową rozpoczął w Pracowniczym Ośrodku Maszynowym w Łochocimie, jako elektryk mechanik. Stamtąd trafił do jednostki Wojskowej w Koszalinie, gdzie odbył zasadniczą służbę wojskową.
Po powrocie z wojska i krótkiej pracy w POM-mie w Leniach, ruszył do Gdańska w poszukiwaniu lepszej pracy i perspektyw. Dostał pracę w Stoczni Gdańskiej im. "Lenina", gdzie zaczął pracować na stanowisku elektryka okrętowego na wydziale W- 4 w czerwcu 1967 r.
W trakcie trwania strajku w grudniu 1970 r. brał aktywny udział w pracach Komitetu Strajkowego. Włączył się w pracę Wolnych Związków Zawodowych (WZZ). Organizował stoczniowców, kolportował ulotki, wraz z innymi działaczami organizował spotkania dotyczące praw pracowniczych i samokształcenia. Wybrany delegatem do rady oddziałowej, zaczął pełnić funkcję Społecznego Inspektora Pracy. Po roku zrezygnował z ponownego kandydowania. Kolejne działania Lecha Wałęsy mające na celu upamiętnienie ofiar grudnia, coroczne manifestacje i składanie wieńców pod bramą, działanie w WZZ, oraz niepokorna postawa wobec władzy doprowadziły do jego zwolnienia ze stoczni w 1976 r. Stamtąd trafił do ZREMB-u, gdzie pracował jako elektryk, oraz kontynuował swoją misję uświadamiania pracowników o ich prawach, działając na rzecz WZZ. Niedługo i tam został zwolniony z powodów politycznych. W maju 1979 r. trafił do przedsiębiorstwa Elektromontaż, gdzie pracował zaledwie do grudnia, bowiem znów został zwolniony, tym razem z powodu udziału w obchodach rocznicy strajku. Od początku lat 70. wraz z rodziną żył pod stałą kontrolą i obserwacją Służby Bezpieczeństwa.
Do rozpoczęcia strajku w sierpniu 1980 r. pozostawał bez pracy. Był jednym z głównych inicjatorów sierpniowego protestu. Jego osobista postawa, nieustępliwe negocjacje i walka o postulaty, wsparcie i zaufanie, jakim go obdarzyli ludzie strajkujący w całej Polsce, przyczyniły się do tworzenia poczucia solidarności i wspólnoty Polaków, czego instytucjonalnym wynikiem było powstanie NSZZ "Solidarność".
Po wprowadzeniu Stanu Wojennego był jednym z pierwszych internowanych. Trafił do Chylic, Otwocka, a na koniec do Arłamowa, gdzie był przetrzymywany do listopada 1982 roku. Rok później wrócił do pracy w Stoczni Gdańskiej na stanowisko elektryka, które formalnie zajmował do 1990 roku.
W 1983 r. został laureatem Pokojowej Nagrody Nobla. W obawie przed zakazem powrotu do ojczyzny, Lech Wałęsa nie zdecydował się na osobisty odbiór tego wyróżnienia.
W końcu lat 80. zasiadł do rokowań z władzami komunistycznymi przy Okrągłym Stole.
22 grudnia 1990 r. został pierwszym, demokratycznie wybranym w wyborach powszechnych prezydentem Rzeczypospolitej.
W roku 1995 ufundował Instytut Lecha Wałęsy, którego misją jest wspieranie demokracji i samorządności w Polsce i na świecie.
