|
Prelegenci - biogramy
Michał Łesiów, filolog, działacz na rzecz porozumienia polsko-ukraińskiego, propagator wiedzy o Kościele greckokatolickim.
Ur. w 1928 roku. W latach 1950-1955 studiował filologię polską w KUL, studia zakończone magisterium z językoznawstwa (dialektologia). Odbył staż w Kijowie w zakresie filologii ukraińskiej, w 1962 roku – doktorat na Uniwersytecie Warszawskim, w 1973 – habilitacja (UMCS), w 1983 roku – profesor nadzwyczajny (UMCS i KUL), profesor zwyczajny na UMCS. Specjalności - językoznawstwo słowiańskie, językoznawstwo ukraińskie i rosyjskie, profesor w Instytucie Filologii Słowiańskiej UMCS.
W latach 1955-1956 – asystent-stażysta w Instytucie Językoznawstwa PAN w Krakowie, od 1956 do1998 roku kolejno: asystent, adiunkt, docent, profesor UMCS w Lublinie, w latach 1971-1998 – wykładowca języka cerkiewno-słowiańskiego dla kleryków obrządku greckokatolickiego w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie, w 1973 roku – visiting lecturee w zakresie językoznawstwa ukraińskiego na Harward University w Cambridge (USA), w latach 1976-1992 – docent i profesor w filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. Twórca i kierownik Zakładu Filologii Ukraińskiej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie w latach 1992-1998, obecnie profesor zwyczajny w tym zakładzie. W latach 1983-1985 – profesor w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie, w roku 1986 – profesor gościnny w zakresie slawistyki na University of Minnesota w Minneapolis (USA), w latach 1989-1998 – profesor na Sekcji Filologii Słowiańskiej KUL, od 1992 roku – profesor zwyczajny Ukraińskiego Wolnego Uniwersytetu w Monachium, w latach 1997-1998 – pół etatu dydaktycznego w Katedrze Ukrainistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Laureat nagród naukowych MEN, Złotego Krzyża Zasługi, Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Medalu Komisji Edukacji Narodowej, Papieskiego Medalu „Pro Ecclesia et Pontifice”.
Autor licznych pozycji naukowych i popularnonaukowych, m.in. Rola cerkiewizmów i polonizmów w ukraińskim języku pisanym XVII w. 1963; Terenowe nazwy własne Lubelszczyzny 1972; The language of Carpatho-Ruthenian Publications 1975; Folklor pogranicza polsko-ukraińskiego 1977, Współczesne podania ludowe (wybór, wstęp i oprac.) 1982, Cudowny bijak. Bajki ludowe współcześnie pisane (wstęp i oprac.) 1984; Nazewnictwo hagionimiczne w poezji Tarasa Szewczenki 1986; Kolędy na pograniczu polsko-ukraińskim (współautor) 1989; Ukraina wczoraj i dziś 1994, 1995; Gramatyka szkolna języka ukraińskiego 1995; Ukrainśki howirky w Polszczi (Gwary ukraińskie w Polsce) 1997.
|
|
|
