|
Prelegenci - biogramy
Ks. Tomáš Halík
Ur. w 1948 roku w Pradze. W latach 1966-71 studiował socjologię i filozofię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola, (tytuł doktora filozofii w 1972 roku); studia także na University of Wales w Bangorze (Wielka Brytania). W roku 1984 zyskał uprawnienia z psychologii klinicznej. Teologię studiował tajnie w Pradze, a po roku 1989 na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie (w 1992 roku - akademicki stopień licencjacki). W 1992 roku habilitował się w zakresie socjologii na Uniwersytecie Karola w Pradze oraz teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. W roku 1997 mianowany profesorem socjologii Uniwersytetu Karola. W latach 1972-1989 pracował w różnych zawodach, m.in. jako psychoterapeuta alkoholików i narkomanów w Klinice Antyalkoholowej Uniwersytetu Karola. W okresie Praskiej Wiosny działał w opozycyjnym ruchu studenckim jako członek Akademickiej Rady Studentów Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Karola i uczestniczył w ekumenicznym ruchu chrześcijan (należał do założycieli Ekumenicznego Ruchu Inteligencji i Studentów oraz Dzieła Odnowy Soborowej).
21 października 1978 roku w Erfurcie został tajnie wyświęcony na księdza katolickiego. Do 1989 roku działał w nielegalnych strukturach Kościoła katolickiego, w latach 80. jeden z najbliższych współpracowników kard. Tomáška, był inicjatorem ekumenicznego programu duszpasterskiego „Dziesięciolecie Odnowy Duchowej Narodu”. Był członkiem praskiej grupy filozofów „Akademia”, uczestniczył w wydawaniu nielegalnych książek i czasopism filozoficznych i teologicznych. Od 1990 roku jest rektorem kościoła akademickiego Najświętszego Salwatora w Pradze.
W 1990 roku wybrany prezydentem Czeskiej Akademii Chrześcijańskiej, w latach następnych ponownie wybierany na tę funkcję. W latach 1990-93 zastępca sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Czechosłowacji i asystent Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Karola na kierunku psychologii i socjologii. W 1990 roku mianowany przez Jana Pawła II konsultorem Papieskiej Rady do Dialogu z Niewierzącymi na okres dwóch lat. Po 1989 roku wykładał gościnnie na wielu uniwersytetach i międzynarodowych konferencjach naukowych w Europie (w Rzymie, Londynie, Cambridge, Wiedniu, Monachium, Salzburgu, Grazu, San Sebastian, Palermo, Lublinie, Paryżu itd.), w USA, w Indiach i in. Od 1993 roku wykłada w Instytucie Filozofii i Religioznawstwa na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola.
Opublikował przeszło 200 prac, książek, podręczników, artykułów popularnych i naukowych. Jest członkiem krajowych i zagranicznych rad redakcyjnych czasopism naukowych oraz szeregu gremiów i towarzystw naukowych, m.in. Szwajcarskiego Towarzystwa Psychoterapeutycznego, Europejskiego Stowarzyszenia Teologii Katolickiej, Towarzystwa Nauki i Sztuki w Waszyngtonie, Międzynarodowego Stowarzyszenia Psychologii Religii i in. Od 1994 roku jest członkiem Rady Naukowej Uniwersytetu Františka Palackiego w Ołomuńcu, a od 1992 roku Naukowej Rady Centrum Studiów Teoretycznych Uniwersytetu Karola. W 1998 roku mianowany członkiem Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki. Jeden ze społecznych doradców prezydenta Václava Havla.
Laureat m.in. srebrnego medalu Konrada Adenauera Fundacji Konrada Adenauera oraz Nagrody kardynała Kőniga za zasługi dla obrony praw człowieka i duchowej wolności austriackiej fundacji Communio et Progressio.
|
|
|
