|
Kongres 2000 - doktoraty honoris causa
Jedność Kościoła nie jest utopią
Laudacja z okazji nadania doktoratu honoris causa Wielce Błogosławionemu Patriarsze Teoktystowi, głowie Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego
Wielce Błogosławiony Patriarcho,
Dostojni Goście,
Drodzy Ojcowie, Siostry i Bracia w wierze!
Jesień Ludów w 1989 r. zmieniła oblicze Europy środkowej i wschodniej. Patrząc na minione lata odczuwamy nieprzewidywalność historii i działania Boga na drogach ludzkiej wolności. Poprzez historyczne przełomy otwiera On nową kartę historii. Chrześcijanin dostrzega w tym działaniu wieczną nowość i suwerenność Boga, którym nikt nie może rozporządzać. W historii wschodniej i środkowej Europy dokonało się coś, czego nie zdołano przewidzieć. Nadszedł czas wolności, której byliśmy pozbawieni przez dziesięciolecia. Przełom przyniósł nowe szanse, ale również nowe problemy, konflikty i napięcia w relacjach między Kościołami.
Na trudny okres historii przypadło posługiwanie pasterskie Wielce Błogosławionego Patriarchy Teoktysta, od 1986 r. zwierzchnika Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego. Cieszymy się dzisiaj, że w niełatwym okresie międzykościelnych relacji, u samego kresu wieku i drugiego millennium możemy uczestniczyć w uroczystości nadania mu tytułu doktora honoris causa, człowiekowi Kościoła i nauki, człowiekowi dialogu, otwartemu na trudne problemy Kościoła i świata.
CZŁOWIEK KOŚCIOŁA I NAUKI
1. Patriarcha Teoktyst urodził się 7 lutego 1915 r. w miejscowości Tocileni (województwo Botoşani) jako dziesiąte spośród jedenaściorga dzieci w rodzinie Dumitru i Marghioăla Arăpaşu. Na chrzcie otrzymał imię Toader. Po ukończeniu szkoły podstawowej, w wieku 14 lat wstąpił do monasteru. Jako mnich, w latach 1932-1940 był studentem seminarium teologicznego w monasterze Cernica niedaleko Bukaresztu. Śluby zakonne złożył 6 sierpnia 1935 r. w monasterze Bistriţa-Neamţ, przyjmując imię Teoktysta. W latach 1940-1944 studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu w Bukareszcie, a w 1945 r. otrzymał stopień magistra teologii z wyróżnieniem „magna cum laude” za pracę z zakresu liturgiki. 25 marca 1945 r. otrzymał święcenia kapłańskie, zaś 5 marca 1950 r. konsekrację biskupią. Już wcześniej, w 1947 r., jako młody archimandryta, wykazał dużo odwagi stając potajemnie na czele pielgrzymki wiernych z relikwiami św. Parascewy, patronki Mołdawii, wędrując przez miasta i wsie kilku województw. W latach 1950-1954, będąc wikariuszem Patriarchy Justyniana, pełnił funkcję rektora Instytutu Teologii w Bukareszcie. Był kolejno biskupem Arad, arcybiskupem Craiova i metropolitą Oltenii, potem zaś arcybiskupem Jassów (Iaşi) oraz metropolitą Mołdawii i Suczawy (Suceava). Od lipca 1980 do stycznia 1982 pełnil funkcję arcybiksupa Sibiu i metropolity Siedmiogrodu (Transilvania), zaś od 31 lipca do 9 listopada 1986 r. wybrany został na Patriarchę.
ciąg dalszy
|
|
|
