|
Kongres 2000 - doktoraty honoris causa
Jako hierarcha i uczony Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego, patriarcha Teoktyst został 17 grudnia 1999 r. jednomyślnie wybrany honorowym członkiem Rumuńskiej Akademii Nauk przez Zgromadzenie Generalne tejże Akademii. Wśród innych wyróżnień wymienić należy przede wszystkim trzy doktoraty honoris causa przyznane mu przez Uniwersytet w Oradea (2 czerwca 1995), w Bukareszcie (25 października 1995) oraz w Piteşi (28 maja 1999). Doktorat w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim jest zatem pierwszym doktoratem honoris causa przyznanym mu za granicą. Szczerze cieszymy się z tego faktu. Patriarcha nie jest pierwszym dostojnikiem Kościoła prawosławnego, któremu nasz Uniwersytet nadaje tytuł doktora honoris causa. Przed piętnastu laty, 8 czerwca 1985 r. wyróżnienie to otrzymał Jego Eminencja Metropolita Stylianos (Harkianakis), współprzewodniczący Międzynarodowej Komisji Mieszanej ds. dialogu teologicznego między Kościołem rzymskokatolickim i Kościołem prawosławnym, wraz z J. Em. Kardynałem Johannesem Willebrandsem, współprzewodniczącym tejże Komisji ze strony rzymskokatolickiej.
Na szczególną uwagę zasługuje zaangażowanie Patriarchy Teoktysta w dążenia ekumeniczne. Uczestniczył on aktywnie w pracach kierowniczego gremium Ekumenicznej Rady Kościołów (WCC) oraz Konferencji Kościołów Europejskich (KEK), reprezentując Rumuński Kościół Prawosławny. Brał udział w dialogu teologicznym z Kościołem anglikańskim i Kościołami ewangelickimi w Niemczech. Jako Patriarcha zainicjował liczne kontakty ze zwierzchnikami siostrzanych Kościołów prawosławnych oraz innych Kościołów chrześcijańskich. 5 stycznia 1989 r. złożył wizytę Janowi Pawłowi II w Watykanie. Spotykał się z przywódcami państw, z wielu osobistościami świata kultury, nauki i polityki, przydając w ten sposób prestiżu Rumuńskiemu Kościołowi Prawosławnemu w kraju i za granicą. Wspomnieć należy również udział Patriarchy w reorganizacji cerkiewnej działalności wydawniczej oraz w budowie i odrestaurowaniu wielu świątyń i monasterów.
CZŁOWIEK DIALOGU
1. Postać patriarchy Teoktysta skupia w sobie dylematy, napięcia i nadzieje współczesnego chrześcijaństwa. Po roku 1990 zachowywał on ze zrozumiałych względów dyskretne milczenie, powstrzymując się od wypowiedzi w środkach masowego przekazu. W 1994 r. udzielił on wywiadu francuskiemu dziennikowi „La Croix” (16 kwietnia 1994), któremu dano znamienny tytuł: „Marzenie Patriarchy rumuńskiego” (Le ręve du Patriarche de Roumanie). Chodziło o relacje między prawosławnymi i katolikami po tzw. Dokumencie z Balamand (1993) międzynarodowej Komisji Mieszanej na temat uniatyzmu. Patriarcha wyraził gotowość Kościoła, któremu przewodzi do „szczerego i braterskiego dialogu z Kościołem rzymskokatolickim”. Przyznał, że historia wzajemnych relacji znaczona była momentami napięć i bólu. Podkreślił, że prawosławny Kościół rumuński potrafił przezwyciężać swoje zastrzeżenia i urazy, że trwała relacja wzajemności wymaga wiele taktu i delikatności, całkowitego i obustronnego szacunku oraz ustawicznej troski o to, by nie obrażać drugiej strony.
ciąg dalszy
|
|
|
