|
Dokumenty związane z Kongresem (2000)
Inną formę tego poświęcenia odnajdujemy w świadectwie wierności tych naszych bliskich, którzy w czasach wielkich zagrożeń, przez codzienną pracę i żarliwą modlitwę, potrafili chronić wielkie duchowe wartości. Ich wrażliwość moralna i ich odważne świadectwo wiary sprawiły, iż w polskich warunkach nie powiodły się próby ideologicznego zniewolenia społeczeństwa.
Podobna postawa ducha wynika także z umiejętności zespolenia w polskiej tradycji tego, co wartościowe i piękne w tradycjach Wschodu i Zachodu. Z jednej strony, bliska jest nam tradycja romantyzmu i dar kontemplacji, znamienne dla Wschodu. Z drugiej strony, w całym świecie znana jest polska szkoła logiczna i osiągnięcia naszych uczonych w dziedzinie logiki. W znamiennym dla naszej tradycji połączeniu kontemplacji i myślenia odnajdujemy praktyczną realizację słów Ojca Świętego o Europie, która do normalnego rozwoju potrzebuje sprawnego funkcjonowania obydwu płuc, symbolizujących tradycje Wschodu i Zachodu.
W polskiej kulturze na przestrzeni wieków odnajdujemy wiele pięknych przejawów dialogu różnorodnych kultur. Nawiązanie do bogactwa tego stylu może stanowić ważną formę pomocy w przezwyciężaniu konfliktów i napięć dzielących współczesną Europę. Postawy takiej uczy nas konsekwentnie w całym swym pontyfikacie Jan Paweł II. Przemawiając do pielgrzymów polskich w 10. rocznicę swego wyboru, Ojciec Święty podkreślał, jak bardzo nasza tradycja kulturowa wpływa na styl jego pasterskiej posługi. Mówił on: "stale jestem świadomy tego, ile zawdzięczam temu dziedzictwu wiary, kultury i historii, jakie wyniosłem z mojej ojczystej ziemi. Zawdzięczam dlatego, że to dziedzictwo stale pozwala mi otwierać się na wielorakie bogactwo ludów i narodów we wspólnocie Kościoła. Moje własne rodzime dziedzictwo nie ogranicza mnie w sobie, ale pomaga odkrywać i rozumieć innych" (16 października 1988). Naszym wspólnym zadaniem jest naśladowanie papieskiego stylu. Winno ono prowadzić do budowania kultury solidarności na fundamencie prawdy o tym, że jesteśmy wszyscy dziećmi Ojca z niebios.
Ufność zamiast lęku
Wypowiedzi o zjednoczeniu Europy wywołują wiele lęków. Niektóre obawy łatwo zrozumieć w perspektywie bolesnych doświadczeń polskiej historii. Dramat niewinnej śmierci bliskich sprawił, iż podczas II wojny światowej Julian Tuwim, pisząc w Kwiatach polskich o granicach wolnej Ojczyzny, prosił Boga:
"Wtłoczonym między dzicz niemiecką
I nowy naród stu narodów –
Na wschód granicę daj sąsiedzką,
A wieczną przepaść od zachodu."
ciąg dalszy
|
|
|
