kard. Gianfranco Ravasi
ur. 1942 w Merate
Biblista, specjalista od języka hebrajskiego, od 1995 roku członek Papieskiej Komisji Biblijnej, od 2007 r. przewodniczący Papieskiej Rady ds. Kultury oraz Papieskich Komisji ds. Kościelnych Dóbr Kultury oraz ds. Archeologii Sakralnej. Doktor honoris causa KUL.
W 1966 uzyskał święcenia kapłańskie w Mediolanie z rąk kardynała Giovanniego Colombo. Po studiach biblijnych w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim i Papieskim Instytucie Biblijnym prowadził wykłady z egzegezy Starego Testamentu. W 1989 r. został prefektem Biblioteki Pinakoteki Ambrozjańskiej w Mediolanie. 3 września 2007 r. mianowany arcybiskupem i przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Kultury oraz Papieskich Komisji ds. Kościelnych Dóbr Kultury oraz ds. Archeologii Sakralnej; 29 września tegoż samego roku otrzymał święcenia biskupie z rąk papieża Benedykta XVI. 20 listopada 2010 r., w czasie konsystorza, został podniesiony do godności kardynalskiej.
Gianfranco Ravasi znany jest we Włoszech jako popularyzator Pisma Świętego. Prowadzi programy w telewizji, publikuje w prasie. Od lat 80. wydaje też pozycje książkowe na temat Biblii, m.in. komentarze do różnych ksiąg biblijnych.
……………………………………………………………………………………………………………………………………….
prof. Krzysztof Penderecki
Ur. 1933 roku w Dębicy
Wybitny kompozytor, dyrygent, były rektor, do dnia dzisiejszego profesor Akademii Muzycznej w Krakowie. Doctor honoris causa m.in. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Yale, Uniwersytetu Warszawskiego, Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina, Akademii Muzycznej w Krakowie oraz Uniwersytetu Zielonogórskiego. Członek Polskiej Akademii Umiejętności. Prezes honorowy Związku Kompozytorów Polskich. Od 1978 r. członek Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (SKOZK). Kawaler Orderu Orła Białego.
Pełna biografia: http://www.krzysztofpenderecki.eu/pl/3/0/2/Biografia
………………………………………………………………………………………………………………………………………
prof. dr hab. Antoni Dudek
ur. 1966 w Krakowie
profesor nauk humanistycznych, członek Rady Instytutu Pamięci Narodowej, profesor zwyczajny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie (Katedra Instytucji i Zachowań Politycznych, Zakład Instytucji, Aktorów i Procesów Politycznych).
Po studiach w Instytucie Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Jagiellońskiego rozpoczął pracę naukową w Instytucie, w 2009 roku otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych nadany przez Prezydenta RP. W latach 2011?2014 był kierownikiem Katedry Współczesnej Polityki Polskiej UJ. W 2014 został profesorem zwyczajnym w Instytucie Politologii Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
W latach 2000-2006 ? naczelnik Wydziału Badań Naukowych w Instytucie Pamięci Narodowej, 2006-2010 ? doradca Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, 2011-2016 członek Rady Instytutu Pamięci Narodowej.
Jego zainteresowania badawcze obejmują następujące zagadnienia: historia polityczna PRL i III Rzeczpospolitej, system partyjny III RP, polityka zagraniczna Polski, marketing polityczny, służby specjalne w Polsce. Autor i współautor kilkunastu książek oraz kilkuset artykułów poświęconych przede wszystkim historii najnowszej, w latach 2002-2009 był członkiem redakcji półrocznika Pamięć i Sprawiedliwość. Publikował m.in. w tygodniku Wprost oraz w Rzeczpospolitej i Dzienniku.
Odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005) oraz Złotym Krzyżem Zasługi (2007).
………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
prof. dr hab. Antoni Friszke
Ur. 1956 w Olsztynie
Historyk, profesor w Instytucie Studiów Politycznych PAN, członek korespondent PAN, członek Rady IPN, przewodniczący Stowarzyszenia „Archiwum Solidarności”, od 1979 związany z Klubem Inteligencji Katolickiej i redakcją Więzi, gdzie prowadzi dział historyczny, od 1998 wykładowca Collegium Civitas.
Członek Rady Muzeum Historii Polski, Rady Ośrodka „Karta”, Kolegium Europejskiego Centrum Solidarności. Laureat licznych nagród za opublikowane książki, m. in. im. Jerzego Giedroycia, im. Kazimierza Moczarskiego, im. Długosza, Klio.
Zajmuje się historią polityczną Polski w XX wieku. Jako badacz-historyk skupiał uwagę na trzech dziedzinach: historii politycznej Polski do 1945 r., zwłaszcza dziejach stronnictw politycznych i myśli politycznej; dziejach ośrodków opozycji po 1956 r.; historii powojennej emigracji politycznej.
Autor kilkunastu książek o historii Polski w XX wieku, m. in. Przystosowanie i opór. Studia z dziejów PRL, Polska. Losy państwa i narodu 1939-1989, Adam Ciołkosz. Portret polskiego socjalisty, Rewolucja Solidarności 1980-1981, Anatomia buntu. Kuroń, Modzelewski i komandosi, Czas KOR-u. Jacek Kuroń i geneza Solidarności, Koło Posłów Znak w sejmie PRL czy Oaza na Kopernika. Klub Inteligencji Katolickiej 1956-1989.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
prof. Janusz Wrona
ur. 1953 w Lublinie
Historyk, profesor na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie w Zakładzie Historii Społecznej XX wieku IH UMCS.
Absolwent studiów historycznych na Wydziale Humanistycznym UMCS. Od 1977 asystent w Zakładzie Historii Najnowszej IH UMCS kierowanym przez prof. dr. hab. Zygmunta Mańkowskiego. Od 2002 profesor UMCS, od 2014 profesor nauk humanistycznych.
Członek Rady Programowej periodyku IPN Pamięć i Sprawiedliwość (2002-2013); członek Rady Wydawniczej przy Wydawnictwie UMCS (1999-2008). Od 2004 współorganizator i wiceprezes Zarządu Stowarzyszenia Miłośników Historii Mówionej w Lublinie. W l. 2005-2012 przewodniczący Komisji ds. zbadania inwigilacji KUL i prześladowań duchowieństwa w archidiecezji lubelskiej przez aparat bezpieczeństwa, powołanej przez abp. Józefa Życińskiego. Członek Rady Naukowej Muzeum Lubelskiego i Wojewódzkiego Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa w Lublinie, Polskiego Towarzystwa Historycznego i Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, Komisji Historycznej PAN Oddział w Lublinie.
W pracy naukowej zajmuje się głównie historią najnowszą Polski, głównie analizą powstawania i funkcjonowania w Polsce powojennego systemu politycznego i społecznego. Prowadzi badania poświęcone relacjom państwo – Kościół – społeczeństwo w województwie lubelskim w okresie PRL.
Autor prac: System partyjny w Polsce 1944-1950. Miejsce-funkcje-relacje partii politycznych w warunkach budowy i utrwalania systemu totalitarnego, Zależni czy suwerenni. Stronnictwo Demokratyczne w woj. lubelskim 1944-1975, Kampania wyborcza i wybory do Sejmu Ustawodawczego 19 stycznia 1947.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
dr hab. Rafał Wnuk, prof. KUL
Historyk, profesor w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II. Redaktor naczelny Atlasu polskiego podziemia niepodległościowego 1944 – 1956 (2007), redaktor naczelny półrocznika IPN Pamięć i Sprawiedliwość (2002-2009), autor m. in. książek: Za pierwszego Sowieta. Polska konspiracja na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej (wrzesień 1939 – czerwiec 1941) (2007), Czerwone Bagno. Konspiracja i partyzantka antysowiecka w Augustowskiem (2009, wraz z Tomaszem Strzemboszem), Wojna po wojnie. Antysowieckie podziemie w Europie Środkowo-Wschodniej w latach 1944-1953 (2012, wraz z Grzegorzem Motyką, Tomaszem Stryjkiem i Adamem F. Baranem).
Laureat nagrody „Przeglądu Wschodniego” (2007) nagrody im. Oskara Haleckiego (2008) nagrody Fundacji im. Jadwigi Chylińskiej (2013) oraz nagrody im Jerzego Giedroycia (2014).
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
dr hab. Mieszko Tałasiewicz
Ur. 1973 r. w Szczecinie
Doktor habilitowany nauk humanistycznych, filozof; dziekan Wydziału Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego.
Laureat stypendium krajowego Fundacji na rzecz Nauki Polskiej dla młodych naukowców. Publikował prace naukowe w Filozofii Nauki, Przeglądzie Filozoficznym, Studiach Semiotycznych, Ruchu Filozoficznym, Etyce, Zagadnieniach Filozoficznych w Nauce oraz w półroczniku Logos i Ethos, artykuły po angielsku w czasopismach: Philosophical Studies, Semiotica, Acta Semiotica Fennica oraz w tomach zbiorowych a także kilkanaście haseł do Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN. Teksty publicystyczne, popularno-naukowe i literackie ogłaszał w Rzeczpospolitej, Znaku, Taterniku i biuletynie BUKA.
Od 2001 r. redaktor naczelny ogólnopolskiego kwartalnika Filozofia Nauki. Od 2011 r. członek kolegium redakcyjnego serii Poznań Studies in the Philosophy of the Sciences and the Humanities (wydawnictwo Rodopi, Amsterdam – Nowy Jork) oraz Rady Programowej międzywydziałowych studiów na kierunku kognitywistyka.
Obszary zainteresowań: filozofia języka, filozofia eksperymentalna, filozofia religii.
Opublikował trzy książki: Pojęcie racjonalności nauk empirycznych, Filozofia składni oraz Philosophy of Syntax.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
dr Mateusz Hohol
Kognitywista, adiunkt w Zakładzie Logiki i Kognitywistyki w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk oraz członek Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych. Laureat Nagrody Naukowej Polityki, Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla wybitnych młodych naukowców, autor i współautor wielu publikacji, w tym książek Wyjaśnić umysł i Umysł matematyczny.
Stale współpracuje z działem naukowym Tygodnika Powszechnego. Jego badania naukowe dotyczą przede wszystkim poznania matematycznego, czyli tego jak ludzki umysł przyswaja i radzi sobie z liczbami i geometrią.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Łukasz Kwiatek
Filozof i kognitywista z Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych oraz redaktor działu Nauka Tygodnika Powszechnego, zainteresowany dwiema najbardziej niezwykłymi cechami ludzkiej natury: językiem i moralnością (również ich neuronalnym podłożem i ewolucją).
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Adrij Deszczycia
ur. 1965 w Perwiatyczach
Ukraiński politolog, zawodowy dyplomata, w latach 2007-2012 ambasador Ukrainy w Finlandii, od 7 listopada 2014 ambasador Ukrainy w Polsce.
Po protestach na Majdanie i ucieczce prezydenta Janukowycza mianowany p.o. ministra spraw zagranicznych w rządzie Arsenija Jaceniuka, funkcję sprawował do 19 czerwca 2014.
13 października 2014 został mianowany na stanowisko ambasadora Ukrainy w Polsce. 7 listopada 2014 złożył listy uwierzytelniające prezydentowi RP Bronisławowi Komorowskiemu i oficjalnie rozpoczął misję w Warszawie.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
dr Andrzej Grajewski
Ur. 1953 w Bielsku-Białej
Polski politolog, historyk i publicysta, w latach 1999 – 2006 członek Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej, zastępca redaktora naczelnego Gościa Niedzielnego.
Ukończył studia na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego, w 2001 uzyskał stopień doktora nauk politycznych w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk. W pracy naukowej specjalizuje się w najnowszej historii Europy Środkowej i Rosji.
W 1980 wstąpił do Solidarności, redagował lokalne biuletyny związku Naszą Solidarność i Zderzenie, wchodził w skład rady programowej Wszechnicy Podbeskidzia. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował pomoc dla internowanych i ich rodzin, działał w Duszpasterstwie Ludzi Pracy, współpracował z prasą niezależną.
W 1999 r. został wybrany przez Sejm w skład Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej i był jego pierwszym przewodniczącym. Później został powołany w skład polsko-rosyjskiej Grupy ds. Trudnych i Forum Polsko-Ukraińskiego. W 2000 r. jako przewodniczący kolegium IPN był inicjatorem zaproszenia do Polski Joachima Gaucka w okresie, kiedy pełnił on urząd Pełnomocnika Federalnego ds. Akt Stasi.
Członek Polsko-Rosyjskiej Grupy do Spraw Trudnych, wieloletni członek zarządu oraz współprzewodniczącego Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej. W uznaniu zasług dla dialogu polsko-niemieckiego odznaczony Krzyżem Zasługi I Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. Zainicjował i prowadził wiele projektów w zakresie współpracy polsko-niemieckiej na polu kulturalnym, edukacyjnym i religijnym. Uhonorowany także papieskim odznaczeniem „Pro Ecclesia et Pontifice”.
Od 1981 związany z redakcją tygodnika Gość Niedzielny, od 1998 zajmuje stanowisko zastępcy redaktora naczelnego tego czasopisma. Specjalizuje się w problematyce historycznej, szczególnie w zagadnieniach dotyczących dziejów Kościoła w XX wieku oraz pontyfikatu Jana Pawła II. Innym obszarem jego zainteresowań są kwestie międzynarodowe i aktywność Stolicy Apostolskiej, m.in. w krajach Europy Wschodniej. W swej publicystyce często poruszał tematy relacji polsko-niemieckich, zwłaszcza w kontekście rozliczeń z nazizmem i komunizmem. Autor książek: Trudne pojednanie. Stosunki czesko-niemieckie 1989 – 1999, Tarcza i miecz. Rosyjskie służby specjalne 1991 – 1998, Papież musiał zginąć. Wyjaśnienia Ali Agcy oraz Agca nie był sam.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
dr hab. Andrzej Podraza, prof. KUL
Politolog, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Kierownik Katedry Stosunków Międzynarodowych na Wydziale Nauk Społecznych.
Studia z zakresu socjologii ukończył w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, studia z zakresu stosunków międzynarodowych w St. Antony?s College, Oxford University. Od 2009 r. profesor nadzwyczajny KUL.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
ks. prof. Michał Heller
ur. w 1936 w Tarnowie
Wybitny uczony, profesor nauk teologicznych specjalizujący się w filozofii przyrody, fizyce, kosmologii relatywistycznej oraz relacji nauka-wiara. Popularyzator nauki. Dyrektor, fundator i pomysłodawca Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych.
Twórca modelu kosmologicznego wykorzystującego geometrię nieprzemienną do opisu zjawisk nielokalnych, które prawdopodobnie występowały w początkowych fazach ewolucji Wszechświata.
Laureat wielu wyróżnień, nagród oraz doktoratów honoris causa. W roku 2008 jako pierwszy Polak został laureatem prestiżowej Nagrody Templetona, przyznawanej za działania związane z pokonywaniem barier pomiędzy nauką a religią. Nagrodę tę przeznaczył na ufundowanie Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych. Profesor Heller jest też m.in. kawalerem Złotego Krzyża Zasługi i Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski i laureatem Medalu św. Jerzego.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ks. prof. Andrze Szostek
ur. w 1945 r. w Grudziądzu
Filozof, etyk, uczeń i następca Karola Wojtyły na Katedrze Etyki KUL, rektor KUL w latach 1998-2004. Należy do Zgromadzenia Księży Marianów.
Wszystkie tytuły naukowe uzyskał na Wydziale Filozofii (Chrześcijańskiej) Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie. Od 2000 profesor zwyczjany.
Sekretarz Redakcji Roczników Filozoficznych KUL z. 2 (1983-1993), członek Komitetu Redakcyjnego Zeszytów Naukowych KUL (1987-1992), Zespołu Redakcyjnego Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL (od r. 1988). Stały współpracownik periodyku Aletheia. An International Journal of Philosophy (od 1981 r.) oraz Rivista di studi sulla persona e la famiglia. Anthropotes (od 1985).
Główne zainteresowania: racjonalne podstawy etyki, problematyka sumienia, niektóre zagadnienia z zakresu etyki szczegółowej (etyka życia, etyka miłości, etyka a polityka), myśl etyczna i antropologiczna K. Wojtyły/Jana Pawła II.
Wiceprezes Prezes Lubelskiego Towarzystwa Naukowego; członek m.in. Międzynarodowej Komisji Teologicznej, Pontificia Academia per la Vita, Komitetu Etycznego przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Państwowej Komisji Akredytacyjnej, Prezydium Fundacji Rektorów Polskich.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
ks. prof. Jerzy Szymik
ur. 1953 r. w Pszowie na Górnym Śląsku
Kapłan Archidiecezji Katowickiej, teolog i poeta. Jest profesorem nauk teologicznych, wykłada teologię dogmatyczną.
W latach 1986-2008 związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim, gdzie był m.in. kierownikiem Katedry Chrystologii (97-05). Od 2005 r. pracownik Zakładu Teologii Dogmatycznej WTL Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, od 2014 r. Katedry Teologii Dogmatycznej i Duchowości WTL UŚ; od 2007 r. jako profesor zwyczajny. W latach 2004-2014 członek watykańskiej Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Od 2015 r. członek Komitetu Nauk Teologicznych PAN. Od 1991 r. stały współpracownik Gościa Niedzielnego.
Autor 60 książek naukowych, poetyckich, eseistycznych (ostatnio m.in.: Teologia na usługach wiary, bliższa życiu ? w 30 lat później, Lublin 2011; Chodzi o Boga, Katowice 2012; Poezja i teologia, t. I-II, Katowice 2009-2013; Hilasterion, Katowice 2014; Teologia i my, Katowice 2014; Theologia benedicta, t. I-III, Katowice 2010-2015). Promotor 21 doktoratów, 195 magisteriów. Specjalizuje się w chrystologii, metodologii teologii, teologii kultury, teologii J. Ratzingera/Benedykta XVI.
Laureat nagród naukowych (m.in. Rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego ? 2001, Rektora Uniwersytetu Śląskiego ? 2013), nominowany do nagrody Totus w dziedzinie kultury chrześcijańskiej (2010). Laureat nagrody dziennikarskiej Ślad (2005), srebrnego medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP (2006), nagrody „Feniks” w kategorii nauk kościelnych za trylogię Theologia benedicta (2016).
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ks. prof. dr hab. Krzystof Góźdź
Ur. 1955 w Lubartowie
Teolog, redaktor naczelny serii Opera Omnia Josepha Ratzingera, kapelan Jego Świątobliwości Benedykta XVI.
Od 2007 roku profesor tytularny. Prodziekan Wydziału Teologii (1999-2005); dyrektor Instytutu Teologii Dogmatycznej (1997-2008); kierownik Katedry Historii Dogmatów (od 1997); kurator Katedry Teologii Historycznej (2008-2010); kurator Katedry Teologii Ikony (od 2010).
Redaktor naczelny Roczniki Teologiczne z. 2: Dogmatyka (1997-2008); członek Redakcji Naczelnej Encyklopedii Katolickiej KUL; Towarzystwa Naukowego KUL, Lubelskiego Towarzystwa Naukowego; ekspert zespołu oceniającego postępowanie akredytacyjne Uniwersyteckiej Komisji Akredytacyjnej (1999-2002); przewodniczący Sekcji Teologii Komitetu Badań Naukowych (2000-2003); dyrektor Centrum Dialogu Katolicko-Żydowskiego w Lublinie (1999-2002); redaktor serii wydawniczej „Credo” (KUL); prezes Towarzystwa Teologów Dogmatyków (od 2005); członek Komitetu Nauk Teologicznych PAN (od 2007); konsultor Komisji Nauki Wiary przy Konferencji Episkopatu Polski (Sekcja Nauk Teologicznych; od 2010); członek Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów (od 2011), członek Międzynarodowej Komisji Teologicznej w Watykanie (od 2014).
Główne obszary badań: teologiczne rozumienie historii, chrześcijański sens dziejów, antropologia teologiczna, chrystologia personalistyczna, eschatologia, protologia, sakramentologia oraz teologia historii zbawienia, systemy teologii niemieckiej i europejskiej.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
prof. dr hab. Adam Daniel Rotfeld
ur. 1938 w Przemyślanach
Polski dyplomata, badacz stosunków międzynarodowych, profesor nauk humanistycznych, były Minister Spraw Zagranicznych (2005); Dyrektor Sztokholmskiego Międzynarodowego Instytutu Badań nad Pokojem – SIPRI (1990-2002), Współprzewodniczący Polsko-Rosyjskiej Grupy do Spraw Trudnych (od 2008); członek Grupy Ekspertów NATO (Grupa Mędrców) ds. przygotowania Nowej Koncepcji Strategicznej Sojuszu (2009-2010); komisarz Euro-Atlantyckiej Inicjatywy Bezpieczeństwa EASI (od stycznia 2010).
Po zakończeniu dwóch kadencji dyrektora SIPRI pełnił funkcję Sekretarza Stanu w MSZ RP (2002-2004), a następnie Ministra Spraw Zagranicznych w rządzie Marka Belki. W roku 2006 został powołany w skład Kolegium Doradczego ONZ do spraw rozbrojenia (ABDM) przy Sekretarzu Generalnym ONZ (2006-2011).
W czasie, gdy pełnił funkcję dyrektora SIPRI został mianowany osobistym przedstawicielem przewodniczącego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE) do politycznego rozwiązania konfliktu w Naddniestrzu (1992-93).
Członek wielu krajowych i międzynarodowych komitetów, komisji, rad naukowych i stowarzyszeń.
Profesor UW, Instytut Badań Interdyscyplinarnych 'Artes Liberales’ (od marca 2011).
Autor ponad 20 książek i blisko 400 studiów, raportów i esejów w periodykach naukowych w Polsce i zagranicą.
Jest inicjatorem Warszawskiej Grupy Refleksyjnej i redaktorem naukowym wydawanej pod jej auspicjami serii raportów: m.in. New Political Act for the United Nations (2004), Towards Complementarity of European Security Institutions (2005), Arms Control Revisited: Non-Proliferation and Denuclearization (2009). Pod jego redakcją naukową ukazały się zbiory pt. Dokąd zmierza świat? (Wyd. PISM, Warszawa 2008) oraz Białe plamy. Czarne plamy. Sprawy trudne w relacjach polsko-rosyjskich 1918?2008 (red. naukowa wspólnie z Anatolijem Torkunowem, Wyd. PISM, Warszawa 2010). Jest autorem ponad 400 publikacji naukowych w tym ponad 10 książek, a także współautorem blisko 20 monografii, około 50 rozdziałów w pracach zbiorowych oraz ponad 350 artykułów. Trzy z jego monografii uzyskały nagrody prezesa Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych i ministra spraw zagranicznych.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
prof. Andriej Zubow
ur. 1952 w Moskwie
Rosyjski historyk i religioznawca, profesor katedry filozofii w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych.
W 1973 ukończył studia magisterskie w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych (MGIMO). Długoletni pracownik Instytutu Orientalistyki Rosyjskiej Akademii Nauk. Doktorat (1978) i habilitację (1989) uzyskał tamże. Tą ostatnią na podstawie pracy ?Demokracja parlamentarna i polityczne tradycje Wschodu?, która ukazała się drukiem 1990 r. W latach 1988-94 docent Moskiewskiej Akademii Duchownej a także kierownik katedry historii religii moskiewskiego Rosyjskiego Uniwersytetu Prawosławnego im. Apostoła Jana. W latach 2001-2014 profesor katedry filozofii MGIMO, tamże kierownik centrum ?Cerkiew i stosunki międzynarodowe?.
Autor licznych rozpraw na tematy historii religii, historii idei, kultury politycznej i współczesnej polityki rosyjskiej. Jeden z autorów doktryny społecznej Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej, przyjętej na soborze w roku 2000. Koordynator społecznego komitetu „Ciągłość i odrodzenie Rosji”. Redaktor głośnej dwutomowej historii Rosji „Historia Rosji. XX wiek”. Od 2003 członek Narodowego Związku Pracujących (NTS), w latach 2006-2008 przewodniczący Biura Wykonawczego NTS. Nie był nigdy członkiem KPZR.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Antoine Arjakovsky
Francuski prawosławny, doktor historii, dyrektor naukowy Kolegium Bernardynów w Paryżu.
Twórca i pierwszy dyrektor Instytutu Studiów Ekumenicznych na Ukraińskim Uniwersytecie Katolickim we Lwowie. Autor licznych opracowań na temat prawosławia i ekumenizmu, m.in. Qu’est-ce que l’orthodoxie, En attendant le concile de l’Eglise Orthodoxe, The Way, Religious Thinkers of the Russian Emigration and Their Journal (1925-1940), Russia-Ukraine: From War to Peace? (2013-2015), Myrna Nazzour. Mistyczka jedności.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Marcin Przeciszewski
Dziennikarz i działacz katolicki.
Od 1993 r. redaktor naczelny i prezes zarządu Katolickiej Agencji Informacyjnej. Studiował na Wydziale Historii Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Instytucie Geografii Historycznej Kościoła Katolickiego KUL. W latach 1986?1991 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego rady międzynarodowej wspólnot „Wiara i Światło”, był odpowiedzialny za rozwój ruchu w krajach bloku wschodniego. Działacz Związku Dużych Rodzin „Trzy Plus”. Od 2003 r. współorganizator Zjazdów Gnieźnieńskich, m.in. przewodniczący Komitetu Organizacyjnego V Zjazdu Gnieźnieńskiego.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
abp Gintaras Linas Grusas
ur. 1961 w rodzinie emigrantów litewskich w Waszyngtonie
Arcybiskup metropolita wileński.
W Stanach Zjednoczonych spędził 29 lat. Ma za sobą studia w zakresie inżynierii informatycznej na uniwersytecie w Los Angeles i roczny kurs propedeutyki filozofii na Uniwersytecie Franciszkańskim w Steubenville. Kształcił się też w Rzymie, na Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza ? Angelicum.
W 1994 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk abp Bačkisa i został inkardynowany do archidiecezji wileńskiej. W latach 1994-97 i ponownie 2004-2010 był sekretarzem generalnym episkopatu swego kraju, pełniąc jednocześnie posługę przy katedrze stołecznej. W latach 2001-03 był rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Wilnie i wykładowcą prawa kanonicznego. Ponadto jest asystentem kościelnym Litewskiej Akcji Katolickiej, członkiem Rady Duszpasterskiej i Kolegium Konsultorów archidiecezji wileńskiej, a także członkiem szeregu komitetów i komisji na szczeblu ogólnokrajowym.
19 czerwca 2010 roku Benedykt XVI mianował go litewskim biskupem polowym. Sakrę biskupią przyjął 4 września 2010 z rąk kard. Bačkisa. 23 kwietnia 2013 odbył się ingres w bazylice archikatedralnej pw. św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………..
ks. Józef Niewiadomski
ur. 1951 w Rozkoszówce pod Uchaniem
Teolog. Ukończył studia w seminarium duchownym w Lublinie a także studia teologiczne na Uniwersytecie w Innsbrucku. Po święceniach kapłańskich w Rzymie w 1975 r. kontynuował studia filozoficzne. Na życzenie biskupa lubelskiego pozostał w Innsbrucku i pracował naukowo. W 1977 r. został asystentem w katedrze dogmatyki w Innsbrucku u szwajcarskiego jezuity Raymunda Schwagera, którego został bliskim współpracownikiem. Pomagał mu m.in. w przygotowaniu opracowania Brauchen wir einen Sündenbock? (Czy potrzebujemy kozła ofiarnego), które odegrało pionierską rolę w powstaniu szkoły teologii dramatycznej.
Od 1996 r. jest profesorem dogmatyki na Fakultecie Teologicznym w Innsbrucku. W latach 1998-2000 był sekretarzem Europejskiego Stowarzyszenia Teologii Katolickiej. W marcu 2000 r. został członkiem Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki z siedzibą w Wiedniu. Od sierpnia 2001 r. jest odpowiedzialnym w Diecezji Innsbruckiej za duszpasterstwo związane ze środowiskiem mass mediów. Ks. prof. Józef Niewiadomski znany jest z licznych wykładów oraz wystąpień radiowo-telewizyjnych w kraju jak i zagranicą; m.in. gościł z wykładami w Polsce: w 1999 r. w Krakowie i w 2002 r. w Krakowie i Lublinie. Jest autorem (lub współautorem) 10 opracowań książkowych i 358 artykułów.
Jest członkiem powstałej na Wydziale Teologicznym w Innsbrucku nieformalnej grupy badawczej tzw. Freitagsrunde (Krąg Piątkowy), skupiającej przedstawicieli różnych dyscyplin teologicznych. Jej członkowie w dyskusjach, w ramach sympozjów i publikacji podejmowali tematy dotyczące roli religii we współczesnym społeczeństwie oraz potrzeby ponownego odkrycia centralnych idei zawartych w Biblii i Tradycji kościelnej. Inspirację czerpano także z dzieł francuskiego antropologa i literaturoznawcy René Girarda i jego teorii mimetycznej. Projekt koresponduje z międzynarodowym programem naukowym rozwijanym w ramach „Colloquium on Violence and Religion” („Kolokwium nt. przemocy i religii”) przy uniwersytecie w Stanfordzie (USA).
……………………………………………………………………………………………………………………………………………
s. Małgorzata Chmielewska
Przełożona Wspólnoty Chleb Życia w Polsce.
Pracowała jako katechetka z niewidomymi dziećmi w Laskach i w duszpasterstwie niewidomych u ks. Stanisława Hoinki na ul. Piwnej w Warszawie. Organizowała także pomoc dla kobiet z więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. W 1990 wstąpiła do wspólnoty w Bulowicach koło Kęt ?Chleb Życia?, śluby wieczyste złożyła we Francji w 1998. Obecnie prowadzi domy dla bezdomnych, chorych, samotnych matek oraz noclegownie dla kobiet i mężczyzn. Mieszka w Zochcinie.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
ks. dr hab. Sławomir Nowosad
Ur. 1960 w Zamościu
Kapłan diecezji zamojsko-lubaczowskiej, teolog, kapelan honorowy Jego Świątobliwości (2009).
W 2001 uzyskał habilitację w zakresie nauk teologicznych (teologia moralna) na KUL.
W latach 2002-2005: prodziekan Wydziału Teologii, w latach 2008-2012 prorektor.
Visiting professor w Studium Theologicum Ierosolymitanum w Jerozolimie, Izrael (1996), wykładowca w Instytucie Teologicznym w Spisskiej Kapitule, Słowacja (1998-2001), wykładowca w Instytucie Teologicznym we Lwowie, Ukraina (2001-2007), wykładowca z Wyższej Szkole Humanistyczno-Ekonomicznej w Zamościu (2003-2008).
Członek Stowarzyszenia Teologów Moralistów; od 2013 wiceprzewodniczący, Lubelskiego Towarzystwa Naukowego, Uniwersyteckiej Komisji Nauki, Komitetu Nauk Teologicznych PAN, a także International Institute for Hermeneutics, Toronto, Kanada oraz AVEPRO, Watykan (Agency of the Holy See for the Evaluation and Promotion of Quality in Ecclesiastical Universities and Faculties).
……………………………………………………………………………………………………………………………………….
Adam Zagajewski
ur. 1945 we Lwowie
Poeta, prozaik, eseista, krytyk, tłumacz, laureat wielu prestiżowych nagród literackich, tłumaczony na wiele języków.
Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1968 roku uzyskał magisterium w zakresie psychologii, a w 1970 roku tytuł magistra filozofii. Do 1975 roku pracował jako asystent w Instytucie Nauk Społecznych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
Debiutował w 1967 roku na łamach Życia Literackiego. Wiersze i recenzje ogłaszał z przerwami m.in. w Odrze oraz w Twórczości.
W 1968 roku współtworzył Grupę Poetycką ?Teraz? (do 1975), na którą przemożny wpływ miały wydarzenia Marca 1968 roku. Wraz z Julianem Kornhauserem był współautorem manifestu ideowo-artystycznego formacji poetyckiej Nowa Fala.
W 1972 ukazał się debiutancki tomik Komunikat. W latach 1976?1977 uczestniczył w tworzeniu niezależnego pisma literacko-społecznego Zapis. W 1976 roku rozpoczął współpracę z Tygodnikiem Powszechnym, a w latach 1977?1979 z miesięcznikiem Znak. W 1978 roku podpisał deklarację założycielską Towarzystwa Kursów Naukowych i był jego wykładowcą.
W latach 1973-1983 należał do Związku Literatów Polskich, od 1979 do Polskiego PEN Clubu; znalazł się w jego zarządzie. Od marca 1979 do września 1981 przebywał na stypendium literackim Deutscher Akademischer Austausch-Dienst (DAAD) w Berlinie Zachodnim, z trzymiesięczną przerwą w 1981 roku na pobyt w Stanach Zjednoczonych. Stan wojenny zastał poetę w Krakowie.
Od grudnia 1982 roku przebywał za granicą. Mieszkał w Paryżu, drukował m.in. w Kulturze oraz czasopismach wychodzących w Polsce poza cenzurą. Jako współzałożyciel wychodzących w Paryżu (obecnie w Warszawie) ?Zeszytów Literackich? w 1983 wszedł w skład ich redakcji.
W 1985 otrzymał stypendium literackie im. Kurta Tucholsky’ego, przyznane przez Szwedzki PEN Club. W latach 1988-2006 prowadził zajęcia w cyklu Creative Writing Program w University of Houston (Teksas) w Stanach Zjednoczonych.
Po roku 1989 zaczęły się ukazywać polskie wydania jego książek. W 1992 roku otrzymał stypendium literackie John Simon Guggenheim Foundation. W 2002 powrócił z żoną na stałe do Polski i zamieszkał w Krakowie. Oboje są wciąż aktywni w życiu literackim świata i okolic.
Od 2007 roku Adam Zagajewski prowadzi zajęcia na University of Chicago w Committee on Social Thought.
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w pracy twórczej oraz działalności publicystycznej i wydawniczej, za zasługi w popularyzowaniu literatury, jest także Kawalerem Legii Honorowej.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
prof. Wojciech Roszkowski
ur. 1947 r. w Warszawie
Ekonomista i historyk.
Ukończył Wydział Handlu Zagranicznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie (1971, obecnie SGH). Po półtora roku pracy w handlu zagranicznym, w 1973 r. został doktorantem Instytutu Historii PAN. Od stycznia 1974 r. pracował w Katedrze Historii Gospodarczej SGPiS (SGH) jako asystent. W 1978 r. uzyskał doktorat z nauk ekonomicznych, po czym objął stanowisko adiunkta w tej samej Katedrze.
W latach 1978-1981 współpracował z podziemnym Polskim Porozumieniem Niepodległościowym (pod pseudonimem Andrzej Albert). W latach 1980-1993 członek Solidarności.
Na przełomie 1985 i 1986 r. przebywał w USA jako visiting researcher na University of Georgetown w Waszyngtonie w ramach wymiany między SGPiS i wspomnianym uniwersytetem. W 1987 r. uzyskał habilitację z nauk ekonomicznych, a w 1988 r. ? stanowisko docenta w tej samej Katedrze. W 1988 r. uzyskał stypendium Wilson Center w Waszyngtonie a od stycznia do czerwca 1989 r. wykładał jako visiting professor na Wydziale Historii University of Maryland w College Park k. Waszyngtonu.
W latach 1990-93 prorektor Szkoły Głównej Handlowej (dawniej SGPiS) do spraw reformy i badań naukowych. W 1995 r. uzyskał tytuł profesorski. Od października 1990 r. pracował też w Instytucie Studiów Politycznych PAN jako kierownik Zakładu Europy Środkowo-Wschodniej. Od 1993 r. redaktor naczelny Studiów Politycznych. W 1994 r. został wybrany dyrektorem ISP PAN, po czym w styczniu 1997 r. został wybrany ponownie na to stanowisko na drugą kadencję, która skończyła się w marcu 2000 r.
W latach 1997-1998 był członkiem Rady Inicjatyw Wydawniczych przy Ministrze Kultury, a w latach 1999-2001 członkiem Rady Instytutu Dziedzictwa Narodowego. We wrześniu 2000 r. objął na dwa lata Katedrę Studiów Polskich na University of Virginia w Charlottesville, USA. Członek Rad Kolegium Ekonomiczno-Społecznego SGH oraz Instytutu Studiów Politycznych PAN. Od marca 2003 r. Kierownik Katedry Stosunków Międzynarodowych Collegium Civitas w Warszawie.
Opublikował kilkanaście książek oraz około 100 różnych drobniejszych prac w pismach naukowych w Australii, Austrii, Bułgarii, Łotwie, Niemczech, Stanach Zjednoczonych, Węgrzech, Wielkiej Brytanii i Włoszech.
Odznaczony w 1987 r. nagrodą podziemnej ?Solidarności? za Najnowszą historię Polski 1918-1980, w 1991 r. nagroda indywidualna Ministra Edukacji Narodowej za Najnowszą historię Polski 1918-1980, w 1991 Złotym Krzyżem Zasługi i w 2000 r. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jako historyk zajmuje się również polityką historyczną, wykazując na forum PE bezpośredni związek między układem pojałtańskim w Europie, a zapóźnieniem gospodarczym nowych państw członkowskich.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
prof. dr hab. Piotr Gutowski
Filozof, kierownik Katedry Historii Filozofii Nowożytnej i Współczesnej na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL.
Tytuł profesora nauk humanistycznych uzyskał w 2012 r. Główne obszary jego badań obejmują historię współczesnej filozofii amerykańskiej i brytyjskiej, zwłaszcza filozofii procesu, pragmatyzmu i neopragmatyzmu, a także ? do pewnego stopnia ? filozofii analitycznej. Interesują go również zagadnienia związane z nowożytną filozofią brytyjską, zwłaszcza z brytyjskim empiryzmem i szkocką szkołą zdrowego rozsądku. Zajmuje się zagadnieniami z zakresu historii metafizyki, antropologii filozoficznej i filozofii religii w myśli takich filozofów jak A.N. Whitehead, Ch. Hartshorne, J. Dewey, Ch. Peirce, W. James, Ch. Taylor, A. MacIntyre.
Od czasu zatrudnienia na KUL (w 1986 r.) prowadzi różne zajęcia głównie z historii filozofii, zwłaszcza nowożytnej i współczesnej ? ćwiczenia, wykłady kursowe i monograficzne oraz seminaria.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
prof. dr hab. Jan Woleński
Ur. 1940 w Radomiu
Filozof analityczny, logik i epistemolog, filozof języka, profesor nauk humanistycznych, emerytowany profesor zwyczajny Instytutu Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Członek Institut Internationale de Philosophie, Polskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, wykładowca Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie. W latach 2005-2008 prezydent Europejskiego Towarzystwa Filozofii Analitycznej. Zainteresowania badawcze: epistemologia, logika, metodologia nauk oraz filozofia prawa. Autor oraz współautor 1700 publikacji, w tym 600 artykułów naukowych i 25 książek. Wśród najważniejszych publikacji znajdują się: Z zagadnień analitycznej filozofii prawa (1980), Filozoficzna szkoła lwowsko-warszawska (1985), Logic and philosophy in the Lvov-Warsaw school (1989), Granice niewiary (2004), Epistemologia. Poznanie, prawda, wiedza i realizm (2006), Szkice o kwestiach żydowskich (2011), Essays on Logic and Its Applications in Philosophy (2011).
W latach 1958-1963 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim (UJ), w latach 1960-1964 filozofię na tej samej uczelni. W 1968 obronił pracę doktorską z analitycznej teorii prawa na Wydziale Prawa UJ napisaną pod kierunkiem prof. Kazimierza Opałka, zaś w 1972 uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie teorii prawa na tej samej uczelni.
Był jednym z założycieli Ruchu na Rzecz Demokracji w Krakowie w roku 2007. Jest członkiem Rady Programowej Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość”. Członek założyciel Żydowskiego Stowarzyszenia B?nai B?rith w Rzeczypospolitej Polskiej, a w latach 2007-2012 pełnił funkcję wiceprezydenta.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.