Magdalena Bajer, publicystka, przewodnicząca Rady Etyki Mediów.
Ur. 7 lipca 1934 we Lwowie. Od 1945 r. we Wrocławiu, gdzie studiowała polonistykę na tamtejszym uniwersytecie (dyplom w 1955 r.). W latach 1955-60 pracowała w wydawnictwie Ossolineum we Wrocławiu, w latach 1960-1990 we wrocławskiej rozgłośni Polskiego Radia, następnie jako stały współpracownik PR aż do 2003 kolejno w: programie dla zagranicy Radia Polonia, w Programie III, Radiu Bis. Jest autorką reportaży literackich i cykli audycji („Źródła”, „Parada dyscyplin”, „Biesiada literacka”, „Rody uczone”, publikowanego również na łamach „Forum Akademickiego”).
W latach 1973-1976 pracowała w Wydawnictwie „Wiedza Powszechna” jako kierownik serii wydawniczej OMEGA; w latach 1976-1978 w Państwowym Instytucie Wydawniczym jako kierownik serii wydawniczej „Biblioteka Myśli Współczesnej”, nagrodzonej nagrodą tygodnika „Kultura”. W latach 1978-82 w tygodniku „Polityka”.
Współpracowała również z miesięcznikami: „Odra”, „Forum Akademickie”, „Więź” oraz dziennikiem „Rzeczpospolita”.
Członek i działaczka Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Od 1996 jest przewodniczącą Rady Etyki Mediów.
Jest laureatką wielu nagród, m.in. w konkursach im. Brunona Winawera, SDP, im. Hugona Steinhausa.
W 2005 roku wydała książkę pod tytułem „Blizny po ukąszeniu”, której bohaterami są wybitni uczeni różnych specjalności, którzy w czasach reżimu komunistycznego byli członkami partii.
……………………………………………………………………………………………………………………..
Jerzy Bartmiński
Studia polonistyczne w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej ukończył w 1961 r.; tytuł doktora uzyskał w 1971 roku na podstawie pracy na temat języka folkloru, habilitację w 1978 r. na Wydziale Humanistycznym UMCS. Od 1997 profesor zwyczajny.
Główne pola jego zainteresowań naukowych to problemy tekstologii, odmiany i style, semantyka; słownictwo aksjologiczne, gatunki polskiego folkloru; składnia, kategorie językowe; etnolingwistyka (językowy obraz świata, stereotypy językowe).
Był kierownikiem Zakładu Tekstologii i Gramatyki Współczesnego Języka Polskiego w Instytucie Filologii Polskiej UMCS. Od 1 września 2001 do 31 września 2004 dyrektor Instytutu Polonistyki w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Przemyślu.
W latach siedemdziesiątych współtworzył wraz z żoną Izabelą pierwsze kręgi ruchu „Domowego Kościoła” (rodzinnej części ruchu oazowego „Światło-Życie”). W latach osiemdziesiątych był zaangażowany w działalność „Solidarności” (założyciel i przewodniczący uczelnianej „Solidarności”). Internowany w stanie wojennym. Był jednym z inicjatorów ruchu „Solidarność Rodzin”, stawiającego sobie zadanie m.in. odbudowania „łańcucha rąk dobrej woli” w Polsce, a w latach 1992-2003 przewodniczył Fundacji Ruchu Solidarności Rodzin.
…………………………………………………………………………………………………………………………..
Andrzej Białas, fizyk, prezes Polskiej Akademii Umiejętności.
Ur. w 1936 r., fizyk, jest profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego
i kierownikiem Zakładu Fizyki Cząstek Instytutu Fizyki im. Mariana Smoluchowskiego Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od kilkudziesięciu lat pracuje naukowo w fizyce cząstek elementarnych. Jest autorem około 220 prac naukowych. Od roku 2001 jest Prezesem Polskiej Akademii Umiejętności, członek krajowy czynny
Wydziału III Matematyczno-Fizyczno-Chemicznego PAU.
…………………………………………………………………………………………………………………………
Adam Boniecki MIC, redaktor naczelny ?Tygodnika Powszechnego?
Ur. w 1934 roku. Po ukończeniu gimnazjum wstąpił w 1952 roku do Zgromadzenia Księży Marianów. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1960. W latach 1961-1964 studiował nauki społeczne w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w ?Tygodniku Powszechnym? oraz w krakowskim duszpasterstwie akademickim przy kościele św. Anny. Obowiązki duszpasterza akademickiego pełnił do roku 1971. W latach 1972-1974 przebywał we Francji i uczęszczał na zajęcia w paryskim Instytucie Katolickim. W 1979 roku, na zlecenie papieża Jana Pawła II organizował polskie wydanie watykańskiego pisma ?L’Osservatore Romano? i w latach 1979-1991 był jego redaktorem naczelnym, pozostając członkiem redakcji ?Tygodnika?. W latach 90. był generałem Zgromadzenia Księży Marianów. Po śmierci Jerzego Turowicza, zgodnie z jego wolą, objął funkcję redaktora naczelnego ?Tygodnika Powszechnego? (1999).
Autor książek: ?Rozmowy niedokończone?, ?Notes?, ?Budowa kościołów w diecezji przemyskiej?, ?Kalendarium życia Karola Wojtyły?, ?Notes rzymski? (t. I/III), ?Vademecum generała?.
…………………………………………………………………………………………………………………………….
Martin Buschermöhle
Odpowiedzialny za kontakty z Polską w „Renovabis”, akcji solidarności katolików niemieckich z mieszkańcami Europy Środkowej i Wschodniej.
………………………………………………………………………………………………………………………..
Selim Chazbijewicz, publicysta, imam.
Ur. 17 listopada 1955 w Gdańsku. Wywodzi się z Tatarów polsko-litewskich. W roku 1980 ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Gdańskim, w 1991 r. uzyskał doktorat na Wydziale Nauk Społecznych UAM w Poznaniu. Jest pracownikiem naukowym Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie i EUHE w Elblągu.
Opublikował wiele prac związanych z kulturą i dziejami Tatarów polskich, litewskich oraz krymskich – m. in. „Tatarzy Krymscy. Walka o naród i wolną ojczyznę”.
Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, w latach 1986-1991 redaktor naczelny kwartalnika „Życie Muzułmańskie” – pisma polskich muzułmanów. Od roku 1994 redaktor naczelny „Rocznika Tatarów Polskich”. Współzałożyciel Związku Tatarów Rzeczypospolitej Polskiej 1991, do 2003 imam gminy muzułmańskiej w Gdańsku, w latach 1999-2007 prezes Rady Centralnej ZTRP, w latach 1998-2008 współprzewodniczył Radzie Wspólnej Katolików i Muzułmanów.
………………………………………………………………………………………………………………………….
S. Małgorzata Chmielewska, przełożona polskiej Wspólnoty Chleb Życia
Ur. 1 stycznia 1951 r. w Poznaniu. Absolwentka biologii na Uniwersytecie Warszawskim.
Rodzice nie dbali zbytnio o jej religijne wychowanie. Po nawróceniu zaczęła myśleć o wstąpieniu do klasztoru, najpierw o benedyktynkach, potem była u małych sióstr Karola de Foucauld. Pracowała jako katechetka z niewidomymi dziećmi w Laskach i w duszpasterstwie niewidomych u ks. Stanisława Hoinki. Organizowała też pomoc dla kobiet z więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.
Wierząc, że ?Ewangelia przede wszystkim przekłada się na pomoc człowiekowi potrzebującemu?, w 1990 roku wstąpiła do wspólnoty Chleb Życia w Bulowicach k. Kęt. Śluby wieczyste złożyła we Francji w 1998 roku.
Obecnie prowadzi domy dla bezdomnych, chorych, samotnych matek oraz noclegownie dla kobiet i mężczyzn.
Laureatka nagród i wyróżnień, m.in. Medal św. Jerzego (honorowa nagroda ?Tygodnika Powszechnego?), Medal 400-lecia Warszawy, wyróżnienie ?Człowiek człowiekowi?, Nagroda Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy, tytuł Kobiety Roku 1996, przyznawany przez czytelników miesięcznika ?Twój Styl?, tytuł ?Przewodnika po Życiu? przyznawanego przez młodzież Lubelszczyzny.
Wspólnota Chleb Życia (Pain de Vie) została założona w 1976 r. we Francji. Charyzmatem Wspólnoty jest życie z ubogimi i torowanie im drogi do bezpośredniego spotkania z Jezusem. Ludzie, którzy przychodzą do Wspólnoty to alkoholicy, prostytutki, narkomani, bezdomni, dzieci z ulicy, ludzie chorzy, nosiciele wirusa HIV. We wspólnocie jest też miejsce dla rodzin, ludzi wybierających celibat, kapłanów, ubogich, dzieci, a także dla tych, którzy nie są powołani do ścisłego życia wspólnotowego, ale jako osoby stowarzyszone ze wspólnotą żyją w świecie jej ideami.
…………………………………………………………………………………………………………………………
ks. dr Dariusz Chwastek
Wykładowca ChAT w Warszawie, proboszcz ewangelicko-augsburskiej parafii p.w. Świętej Trójcy w Lublinie.
…………………………………………………………………………………………………………………………….
Bp Mieczysław Cisło, biskup pomocniczy lubelski
Ur. 15 sierpnia 1945 r. w Niemirówku (parafia Krasnobród, diec. zamojsko-lubaczowska). W latach 1964-1970 alumn Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie i student teologii KUL, wyświęcony na kapłana 14 czerwca 1970 r. w Lublinie, w latach 1970-1974 wikariusz w parafii p.w. św. Franciszka Ksawerego w Krasnymstawie, a w latach 1974-1975 wikariusz w parafii p.w. św. Anny w Lubartowie. W latach 1975-1981 student teologii dogmatycznej w Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie (doktorat – 1981 r.), od 1 października 1981 r. prefekt, od 1984 r. wicerektor, a od 1991 r. rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie, kanonik rzeczywisty Kapituły Archikatedralnej w Lublinie kapelan honorowy Ojca Św., od 1 października 1982 r. pracownik naukowy KUL.
Mianowany biskupem pomocniczym Archidiecezji Lubelskiej (tyt. Auca) 13 grudnia 1997 r., 2 lutego 1998 r. w Archikatedrze Lubelskiej otrzymał święcenia biskupie.
Przewodniczący Zespołu ds. Dialogu ze Wspólnotą Kościelną Luterańsko-Augsburską i Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem.
…………………………………………………………………………………………………………………………..
Ks. Andrzej Draguła, współorganizator „Przystanku Jezus”.
Ur. w 1966 r. Jest absolwentem KUL, gdzie w 1997 r. uzyskał stopień doktora teologii.
Kapłan diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, rzecznik prasowym kurii. Zajmuje się pograniczem homiletyki, teologii ewangelizacji, teologii mediów i teologii kultury. Wykłada homiletykę w zielonogórskim seminarium. Od lutego do sierpnia 2006 professeur invité na Université de Montréal w Kanadzie.
……………………………………………………………………………………………………………………..
Wiesław Dawidowski OSA
Augustianin, teolog, działa w krakowskim Centrum Kultury i Dialogu skupiającego młodych teologów i filozofów katolickich.
……………………………………………………………………………………………………………………..
Rafał Franciszek Dutkiewicz, prezydent Wrocławia.
Ur. 6 lipca 1959 w Mikstacie. Na przełomie lat 70. i 80. był organizatorem Tygodni Kultury Chrześcijańskiej we Wrocławiu i przewodniczącym Towarzystwa Stypendialnego im. A. Mickiewicza.
Studiował matematykę stosowaną i filozofię. Zdobył tytuł doktora w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w zakresie logiki formalnej. Autor i współautor artykułów naukowych.
W latach 80. był pracownikiem naukowym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Uniwersytetu Wrocławskiego. Jest współzałożycielem Radia Eska, wraz z obecnym Sekretarzem Generalnym Platformy Obywatelskiej, Grzegorzem Schetyną.
W okresie stanu wojennego związany z podziemnymi strukturami „Solidarności” we Wrocławiu. W 1989 r. pełnił funkcję sekretarza Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”, a w 1990 przewodniczącego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” we Wrocławiu.
W 2002 r. został Prezydentem Wrocławia. W wyborach samorządowych w 2006 r. wystartował jako kandydat niezależny, ubiegając się o reelekcję. Wygrał w pierwszej turze.
………………………………………………………………………………………………………………………..
o. Leon Dyczewski OFMConv
Kierownik Katedry Socjologii Kultury na KUL. W roku 1993 założył przy tej uczelni Studium Komunikowania Społecznego i Dziennikarstwa. Jest autorem 32 książek, opublikował kilkaset prac naukowych i publicystycznych z dziedziny komunikacji społecznej, mediów, kultury, filozofii, polityki społecznej, życia religijnego, działalności Kościoła i franciszkanizmu.
………………………………………………………………………………………………………………………
Piotr Francuz, psycholog.
Profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Kierownik Katedry Psychologii Eksperymentalnej KUL, kierownik Ośrodka Psychologicznych Analiz Komunikowania Społecznego w Lublinie, wykładowca w Wyższej Szkole Psychologii Społecznej w Warszawie i w Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Lublinie.
Stypendysta Catholic University of America, Washington D.C. (USA), University of Madison, WI (USA), Catholic University of Leuven (Belgia), Universita Italiana per Stranieri (Włochy) i University of London (Wielka Brytania)
Przewodniczący Rady Konsorcjum Środowiska Akademickiego Lubelszczyzny na Rzecz Społeczeństwa Informacyjnego, którego członkami są: Akademia Medyczna, Akademia Rolnicza, Instytut Agrofizyki PAN, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, Politechnika Lubelska i Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej.
Wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej. kierownik projektu Centrum Transferu Wiedzy KUL, autor, redaktor i współredaktor 14 książek z zakresu psychologii poznawczej oraz licznych artykułów opublikowanych w czasopismach naukowych polsko- i angielskojęzycznych.
Od 1995 roku współpracuje z Telewizja Polską w Warszawie i w oddziałach terenowych w Lublinie i Szczecinie, prowadząc psychologiczne badania odbioru programów telewizyjnych i szkolenia dla dziennikarzy.
Obecnie w centrum jego zainteresowań znajduje się problematyka rozumienia przekazów audiowizualnych oraz percepcji i wyobraźni wizualnej.
………………………………………………………………………………………………………………………..
abp Tadeusz Gocłowski, emerytowany metropolita gdański, były Krajowy Duszpasterz Ludzi Pracy.
Ur. w 1931 w Piskach. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 czerwca 1956 w Krakowie. Jest doktorem prawa kanonicznego. Studiował w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i w Rzymie, dwukrotny rektor Gdańskiego Seminarium Duchownego.
23 marca 1983 mianowany biskupem tytularnym Benevento i biskupem pomocniczym gdańskim, konsekrowany 17 kwietnia 1983 w Bazylice Mariackiej w Gdańsku. 31 grudnia 1984, po śmierci biskupa Lecha Kaczmarka, mianowany biskupem diecezjalnym gdańskim, a 25 marca 1992 arcybiskupem metropolitą gdańskim.
W latach 1988-1989 uczestnik rozmów w Magdalence.
W związku z 75 urodzinami wysłał stosowne dokumenty do Stolicy Apostolskiej, lecz z woli papieża Benedykta XVI pełnił funkcję metropolity gdańskiego do kwietnia 2008, czyli do 25-lecia sakry biskupiej.
17 kwietnia 2008 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z funkcji metropolity gdańskiego.
……………………………………………………………………………………………………………………………..
Grzegorz Górny, polski dziennikarz i publicysta.
Ur. w 1969 r. Absolwent dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Na początku lat 90. pracował w „Gazecie Wyborczej”. W 1994 r. wraz z Rafałem Smoczyńskim stworzył kwartalnik „Fronda”, który redagował przez 11 lat. W latach 1995-2001 współtworzył też program telewizyjny pod tym samym tytułem.
W lipcu 2005 roku właściciele tygodnika „Ozon” powierzyli mu stanowisko redaktora naczelnego. Po upadku „Ozonu” został wiceprezesem spółki Media Dei. Autor filmów dokumentalnych z serii Raport Specjalny dla Telewizji Polsat; współautor reportażu na temat działalności Wojskowych Służb Informacyjnych zmierzających do opanowania polskich mediów telewizyjnych w latach 90. Obecnie, po dwuletniej przerwie, znowu jest redaktorem naczelnym kwartalnika „Fronda”.
………………………………………………………………………………………………………………………………..
dr hab. Piotr Gutowski, filozof, profesor KUL
Ur. 11 października 1961 w Poznaniu. Studia filozoficzne odbył na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL w latach 1981-86. Studia doktorskie pod kierunkiem prof. Jana Czerkawskiego zakończył obroną (w 1993 r.) dysertacji doktorskiej ?Metafilozofia a metafizyka Charlesa Hartshorne’a?. (rec. ks. prof. J. Herbut, KUL i bp prof. J. Życiński, PAT). Habilitację w zakresie filozofii uzyskał w 2003 r. na podstawie książki ?Między monizmem a pluralizmem. Studium genezy i podstaw filozofii Johna Deweya?. Książka uzyskała nagrodę ministra Szkolnictwa Wyższego.
Jego praca naukowa nad współczesną filozofią amerykańską i brytyjską możliwa była m.in. dzięki stypendiom i grantom: Kościuszko Foundation Fellowship – od października 1988 do marca 1989 w Claremont, Kalifornia – przyznany na badania nad amerykańską filozofią procesu; British Council Fellowship oraz Cambridge Hospitality Scheme Award od czerwca do sierpnia 1995 – przyznane na pobyt w Cambridge University (Clare College), w celu pracy nad książką o brytyjskiej filozofii analitycznej; Fulbright Senior Research Grant – 10 miesięczne stypendium rządowe USA w r. akad. 1996/97 na realizację projektu Dewey, Neopragmatism, and Society. Pracę badawczą wspomagały granty KBN, brał udział w kilku z nich jako wykonawca bądź główny wykonawca oraz granty wewnętrzne KUL w wyniku których powstały książki: ?Catholic Universities in the New Europe? oraz ?Christianity and United Europe?.
Żonaty, ma czworo dzieci.
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
Szymon Hołownia, dziennikarz i publicysta
Ur. 3 września 1976 r. w Białymstoku. Przez media świeckie uznany za eksperta w tematach dotyczących Kościoła katolickiego, występuje w roli komentatora i krytyka. Dwukrotnie przebywał w nowicjacie zakonu dominikanów. Obecnie publikuje w tygodniku ?Newsweek Polska? oraz jest dyrektorem programowym kanału religia.tv. W tej stacji prowadzi etyczny talk show ?Między sklepami? nadawany z centrum handlowego Złote Tarasy w Warszawie.
Trzykrotnie (w 2004, 2006 i 2007) nominowany do nagrody ?Ślad? im. ks. bp Jana Chrapka, laureat tej nagrody w 2007 roku.
Laureat nagrody Grand Press w roku 2006 w kategorii wywiad za rozmowę z ks. prof. Jerzym Szymikiem p.t. ?Niebo dla gołębi?; w 2007 roku w kategorii dziennikarstwo specjalistyczne za wywiad z etykiem i filozofem dr Kazimierzem Szałatą p.t.: ?Pamięta Pan Hioba??, opublikowany w ?Newsweek Polska?; w 2007 roku został laureatem VII edycji konkursu dziennikarskiego ?Oczy Otwarte? Stowarzyszenia Przyjaciół Integracji w kategorii najlepszy artykuł prasowy (wywiad z Joanną Suchowską i Pawłem Bałą ?Nieważne że bez happy endu?).
……………………………………………………………………………………………………………………………………..
Jacek Jadacki, filozof.
Ur. 11 września 1946 w Puchaczowie k. Lublina.
W 1964 r. rozpoczął studia w klasie fortepianu prof. Natalii Hornowskiej w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina) w Warszawie; zakończył je 30 maja 1969, otrzymawszy magisterium. Od wczesnego dzieciństwa występował publicznie jako solista i akompaniator. Nagrywał dla Polskiego Radia w Olsztynie i w Warszawie. W 1969 wstąpił na Studia Doktoranckie w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. 29 czerwca 1971 uzyskał w IF UW magisterium z filozofii. Tam także doktoryzował się 28 czerwca 1977. 17 stycznia 1989 Rada Wydziału Filozofii i Socjologii UW nadała mu stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie filozofii. 24 marca 1995 r. otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.
Specjalizuje się w ontologii i epistemologii, semiotyce logicznej i metodologii oraz historii filozofii polskiej (ze szczególnym uwzględnieniem Szkoły Lwowsko-Warszawskiej – za której przedstawiciela sam się uważa).
Dyrektor Instytutu Filozofii w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie.
Kierownik Zakładu Semiotyki Logicznej w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Prof. Andrzej Kidyba, prawnik
Ur. 25 marca 1957r. w Radomiu, profesor dr hab. w zakresie prawa cywilnego i specjalista w dziedzinie prawa handlowego. Studia w latach 1976-1980 na Wydziale Prawa i Administracji UMCS. Od 1980 r. asystent, a od 1989 adiunkt w Zakładzie Prawa Gospodarczego i Handlowego UMCS. W latach 1980-1982 odbył aplikację sędziowską zakończoną egzaminem, a w 1984 r. zdał egzamin przed OKA i został wpisany na listę radców prawnych. Od tego czasu prowadzi praktykę prawniczą. Doktorat uzyskał w 1989 r., a habilitację w 1999 r. Od 1 lipca 2000 r. Profesor UMCS, a od 15 maja 2002 profesor tytularny. Za rozprawę doktorską otrzymał wyróżnienie honorowe na XXXII Konkursie na najlepsze prace doktorskie i habilitacyjne, zorganizowanym przez redakcję ?Państwa i Prawa?. Za rozprawę habilitacyjną otrzymał w 2000 r. Indywidualną Nagrodę Ministra Edukacji Narodowej. Jest ponadto autorem ponad 100 prac naukowych. Występował z wykładami gościnnymi na uniwersytetach, m.in. w Hanowerze, w Akademii Ewangelickiej Rehburg-Loccum. Od 1994 r. prowadzi seminaria dla studentów niemieckich w ramach Studienstiftung des Deutschen Volkes w Bonn. Członek Deutsch – Polnische Juristen Vereinigung e. V., stypendysta DAAD (1989-1991, 1995, 2000), Fundacji im. F. Eberta (1993), Konferenz der Deutschen Akademien der Wissenschaften (1997).
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
Prof. Jerzy Kłoczowski, historyk
Historyk, przede wszystkim kultury polskiej, w tym historii chrześcijaństwa w Polsce, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, żołnierz AK, uczestnik powstania Warszawskiego. Urodził się w 1924 r. W latach 1945-1948 studiował na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Stopień doktora nauk humanistycznych uzyskał w roku 1950. Od tego czasu wykłada na KUL. Autor i redaktor około 600 publikacji z zakresu historii. Wykładowca m.in. College de France, Merton College Oxford University, Paris IV – Sorbonne (1985-1987), Institute for Advanced Study w Princeton, University of Madison-Winconsin, Kolegium Europejskiego w Natolinie (od 1997).Od 1956 roku członek-założyciel warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej; w latach 1984-1985 członek Rady Polskiego Instytutu Kultury Chrześcijańskiej Fundacji Jana Pawła II w Rzymie. Od 1981 kierował pracami Wszechnicy Regionu Środkowowschodniego ?Solidarności?; po 13 grudnia 1981 współpracował z tajnymi strukturami ?Solidarności?. W latach 1989-1990 przewodniczący Komitetu Obywatelskiego Lubelszczyzny; w latach 1989-1991 sędzia Trybunału Stanu; w latach 1990-1991 senator RP, członek Komisji Spraw Zagranicznych Senatu. Jeden z inicjatorów utworzenia organizacji kombatanckiej Armii Krajowej; w latach 1989-1990 pierwszy prezes Światowego Związku AK w Okręgu Lubelskim; w roku 1991 inicjator i fundator Instytutu Armii Krajowej w Lublinie. Od 1991 r. jest dyrektorem Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej.
………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Katarzyna Kolenda-Zaleska, dziennikarka, publicystka
Ur. w 1967 roku. Absolwentka filologii polskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zaangażowana w działalność Komitetu Obywatelskiego pomagała Lechowi Wałęsie przy organizacji wyborów w 1989 roku. Pracę dziennikarską rozpoczęła w Krakowie w 1990 r. pisząc dla gazet lokalnych: ?Nowohuckiego Biuletynu Solidarności?, ?Gazety Krakowskiej? i ?Czasu Krakowskiego?. Od początku zajmowała się tematyką polityczną. W 1993 r. przeniosła się do Telewizji Publicznej i podjęła pracę w Wiadomościach TVP. Tam została reporterką sejmową. Poza codziennymi relacjami z obrad sejmu obsługiwała wybory prezydenckie i parlamentarne. Szerzej zajęła się także tematyką religijną, przygotowując materiały z pielgrzymek Jana Pawła II do Polski i na Ukrainę. Po rezygnacji z pracy w TVP w lutym 2003 roku została reporterką TVN24 i gospodarzem programu ?Gość poranny? w tejże stacji. Od 2005 roku przygotowuje relacje dla głównego programu informacyjnego TVN, Faktów. Współpracuje także z ?Tygodnikiem Powszechnym?, ?Przekrojem? i Radiem TOK FM. Jest autorką trzech książek o tematyce papieskiej: ?Pielgrzymka 2002?, ?Benedykt XVI Pielgrzymka do Polski 2006? oraz ?Zrozumieć Papieża. Rozmowy o encyklikach z księdzem Adamem Bonieckim?.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………
Lech Wałęsa, prezydent RP.
Ur. w 1943 r. w Popowie, koło Lipna na Ziemi Dobrzyńskiej. Pracę zawodową rozpoczął w Pracowniczym Ośrodku Maszynowym w Łochocimie, jako elektryk mechanik. Stamtąd trafił do jednostki Wojskowej w Koszalinie, gdzie odbył zasadniczą służbę wojskową.
Po powrocie z wojska i krótkiej pracy w POM-mie w Leniach, ruszył do Gdańska w poszukiwaniu lepszej pracy i perspektyw. Dostał pracę w Stoczni Gdańskiej im. „Lenina”, gdzie zaczął pracować na stanowisku elektryka okrętowego na wydziale W- 4 w czerwcu 1967 r.
W trakcie trwania strajku w grudniu 1970 r. brał aktywny udział w pracach Komitetu Strajkowego. Włączył się w pracę Wolnych Związków Zawodowych (WZZ). Organizował stoczniowców, kolportował ulotki, wraz z innymi działaczami organizował spotkania dotyczące praw pracowniczych i samokształcenia. Wybrany delegatem do rady oddziałowej, zaczął pełnić funkcję Społecznego Inspektora Pracy. Po roku zrezygnował z ponownego kandydowania. Kolejne działania Lecha Wałęsy mające na celu upamiętnienie ofiar grudnia, coroczne manifestacje i składanie wieńców pod bramą, działanie w WZZ, oraz niepokorna postawa wobec władzy doprowadziły do jego zwolnienia ze stoczni w 1976 r. Stamtąd trafił do ZREMB-u, gdzie pracował jako elektryk, oraz kontynuował swoją misję uświadamiania pracowników o ich prawach, działając na rzecz WZZ. Niedługo i tam został zwolniony z powodów politycznych. W maju 1979 r. trafił do przedsiębiorstwa Elektromontaż, gdzie pracował zaledwie do grudnia, bowiem znów został zwolniony, tym razem z powodu udziału w obchodach rocznicy strajku. Od początku lat 70. wraz z rodziną żył pod stałą kontrolą i obserwacją Służby Bezpieczeństwa.
Do rozpoczęcia strajku w sierpniu 1980 r. pozostawał bez pracy. Był jednym z głównych inicjatorów sierpniowego protestu. Jego osobista postawa, nieustępliwe negocjacje i walka o postulaty, wsparcie i zaufanie, jakim go obdarzyli ludzie strajkujący w całej Polsce, przyczyniły się do tworzenia poczucia solidarności i wspólnoty Polaków, czego instytucjonalnym wynikiem było powstanie NSZZ „Solidarność”.
Po wprowadzeniu Stanu Wojennego był jednym z pierwszych internowanych. Trafił do Chylic, Otwocka, a na koniec do Arłamowa, gdzie był przetrzymywany do listopada 1982 roku. Rok później wrócił do pracy w Stoczni Gdańskiej na stanowisko elektryka, które formalnie zajmował do 1990 roku.
W 1983 r. został laureatem Pokojowej Nagrody Nobla. W obawie przed zakazem powrotu do ojczyzny, Lech Wałęsa nie zdecydował się na osobisty odbiór tego wyróżnienia.
W końcu lat 80. zasiadł do rokowań z władzami komunistycznymi przy Okrągłym Stole.
22 grudnia 1990 r. został pierwszym, demokratycznie wybranym w wyborach powszechnych prezydentem Rzeczypospolitej.
W roku 1995 ufundował Instytut Lecha Wałęsy, którego misją jest wspieranie demokracji i samorządności w Polsce i na świecie.
……………………………………………………………………………………………………………………………….
Krzysztof Kozłowski, dziennikarz, filozof, były minister spraw wewnętrznych i szef Urzędu Ochrony Państwa.
Ur. 18 sierpnia 1931 w Przybysławicach k. Miechowa. W 1956 r. ukończył studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie następnie wykładał nauki polityczne. Związany ze środowiskiem „Tygodnika Powszechnego”, od 1965 do 2007 pełnił funkcje zastępcy redaktora naczelnego, a także prezesa Fundacji „Tygodnika Powszechnego”.
Był doradcą Komisji Robotniczej Hutników w Nowej Hucie i ekspertem „Solidarności”. Uczestniczył w negocjacjach Okrągłego Stołu w zespole ds. reform politycznych i podzespole ds. środków masowego przekazu.
W rządzie Tadeusza Mazowieckiego został w 1990 r. podsekretarzem stanu, a następnie ministrem spraw wewnętrznych. Został przewodniczącym komisji weryfikującej oficerów Służby Bezpieczeństwa, a później pierwszym szefem Urzędu Ochrony Państwa (od 11 maja do 31 lipca 1990).
W latach 1989-2001 sprawował mandat senatora I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego, II i III kadencji z listy Unii Demokratycznej i IV kadencji z listy Unii Wolności. W Senacie reprezentował województwo krakowskie. W 2008 wszedł w skład nowo powołanej rady konsultacyjnej przy ABW.
Jest autorem opracowania p.t. „Drogi do niepodległości” – wyboru artykułów historyczno-politycznych zamieszczonych w „Tygodniku Powszechnym” w przeciągu 33 lat, autorstwa m.in. Stefana Kieniewicza, Andrzeja Micewskiego, Henryka Wereszyckiego i Stanisława Kutrzeby. W 1991 ukazała się książka Gliniarz z „Tygodnika”. Rozmowy z byłym ministrem spraw wewnętrznych Krzysztofem Kozłowskim, autorstwa Witolda Beresia i Krzysztofa Brunetki.
………………………………………………………………………………………………………………………………..
Joanna Krupska
Przewodnicząca Związku Dużych Rodzin ?Trzy Plus?, absolwentka KUL. Asystentka pedagogiki specjalnej, pracowała z osobami chorymi umysłowo. Żona, matka siedmiorga dzieci. Od 20 lat towarzyszy swoim dzieciom w domu.
………………………………………………………………………………………………………………………………….
Marek Lasota, publicysta, polityk, pracownik Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie, poseł na Sejm I kadencji.
Ur. 14 maja 1960 r. w Olkuszu. W 1984 r. ukończył studia z zakresu filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studiował tam również filmoznawstwo. Kształcił się także w latach 1982-1984 na Wydziale Historii Kościoła Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, był doktorantem tego wydziału. Jest publicystą, autorem i redaktorem publikacji książkowych „Donos na Wojtyłę” oraz (wspólnie z Filipem Musiałem) „Kościół zraniony. Proces księdza Lelity i sprawa kurii krakowskiej”, poświęconych historii PRL oraz działaniom komunistycznego aparatu represji wobec Kościoła. Tej samej tematyce poświęcone są jego publikacje prasowe, m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Arcanach”, „Gościu Niedzielnym”.
Jest współautorem, konsultantem i uczestnikiem programów telewizyjnych i radiowych poświęconych tej tematyce. Wygłosił kilkadziesiąt wykładów i odczytów na temat biografii Jana Pawła II, Kościoła w państwie komunistycznym oraz represji wobec środowisk twórczych i dziennikarskich w Krakowie.
W 1978 r. współpracował ze środowiskiem krakowskiego SKS, współtworzył we wrześniu 1980 r. struktury Niezależnego Zrzeszenia Studentów na UJ, był członkiem zarządu uczelnianego tej organizacji. W okresie stanu wojennego wchodził w skład kierownictwa działającej w konspiracji Krakowskiej Komisji Wykonawczej NZS. W 1989 r. pracował w sekcji informacji zarządu Regionu Małopolska NSZZ „Solidarność”.
W 1991 r. został wybrany posłem na Sejm I kadencji z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum, z którego odszedł po kilku miesiącach. Później był członkiem Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego.
Od 2000 r. zatrudniony w Biurze Edukacji Publicznej Oddziału IPN w Krakowie. W październiku 2007 r. zastąpił Ryszarda Terleckiego na stanowisku dyrektora krakowskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej. Prowadzi także wykłady w Wyższej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej Ignatianum w Krakowie.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ks. Andrzej Luter, wykładowca religiologii i ekumenizmu w Wyższym Seminarium Duchownym. w Łowiczu.
Ur. w 1956 roku. Studiował na Uniwersytecie Łodzkim. Podczas łódzkiego strajku studenckiego (1980) członek NZS. W 1984 r. wstąpił do warszawskiego seminarium duchownego. Doktor teologii ekumenicznej. Wykładowca Wyższego Seminarium Duchownego w Łowiczu. Współtwórca programów telewizyjnych „Rozmowy na koniec wieku” i „Znaki”. Duszpasterz w referacie diecezjalnym ds. młodzieży diecezji łowickiej.
Aktywny duszpastersko w środowiskach dziennikarskich. Były Przewodniczący Naczelnego Sądu Dziennikarskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, jeden z arbitrów sądownictwa polubownego ustanowionych przez Zarząd Główny SDP.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Ks. prof. Piotr Mazurkiewicz, sekretarz generalny Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej COMECE.
Ur. w 1960 r. Święcenia kapłańskie przyjął w 1988 r. Jest doktorem habilitowanym w zakresie nauk o polityce, profesorem Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, dyrektorem Instytutu Politologii UKSW, wykładowcą na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie oraz w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym, członkiem Rady Naukowej Instytutu Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, członkiem Zarządu European Society for Research in Ethics „Societas Ethica”, członek Zespołu Doradców ds. Unii Europejskiej przy Konferencji Episkopatu Polski. Jest specjalistą w dziedzinie europeistyki, filozofii polityki, katolickiej nauki społecznej, etyki społecznej i politycznej. Publicysta miesięcznika „Więź”, „Pastores” oraz „W Drodze”.
Ważniejsze publikacje: „Kościół i demokracja”, „Kościół katolicki w przededniu wejścia Polski do Unii Europejskiej” (2003), Religia i konserwatyzm: sprzymierzeńcy czy konkurenci?”, „Religia – Tożsamość- Europa”.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Karol Modzelewski, polski historyk i polityk.
Ur. 23 listopada 1937 r. w Moskwie. Mediewista, profesor doktor habilitowany nauk historycznych, działacz opozycji w okresie PRL, senator I kadencji, kawaler Orderu Orła Białego, przybrany syn Zygmunta Modzelewskiego.
Do 1992 r. pracował w Instytucie Historii PAN, w 1990 uzyskując tytuł naukowy profesora.
W latach 1992-1994 był zatrudniony w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 1994 zawodowo związany z Instytutem Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego na stanowisku profesora. Jest członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk, od grudnia 2006 r. zajmuje stanowisko wiceprezesa PAN. Działa w Towarzystwie Naukowym Warszawskim.
W okresie 1989-1991 sprawował mandat senatora I kadencji, wybranego w województwie wrocławskim z ramienia Komitetu Obywatelskiego.
Na początku lat 90. współtworzył Solidarność Pracy, następnie Unię Pracy. Był jej „honorowym przewodniczącym”, rezygnując z tej funkcji oraz z działalności partyjnej w 1995 r.
W 2005 r. wszedł w skład komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza w wyborach prezydenckich.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Karol Musioł, rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego
Ur. 30 września 1944 r. w Bytomiu. W 1968 r. ukończył studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Doktorat nauk fizycznych obronił w 1975, a habilitację w 1987 r. Tytuł profesora uzyskał w 1997 r. Od 1992 r. profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1999-2005 prorektor UJ. W 2005 został wybrany rektorem UJ na kadencję 2005-2008, a następnie na kadencję 2008-2012.
Jest fizykiem doświadczalnym. Pracuje jako profesor zwyczajny w Zakładzie Fotoniki Instytutu Fizyki UJ. Kieruje kilkuosobową grupą spektroskopii plazmy oraz spektroskopii atomowej. Pracę w Instytucie Fizyki rozpoczął od budowy i organizacji laboratorium badawczego. Aktualnie prowadzi badania na własnościami atomów i jonów oraz diagnostyką plazmy przy zastosowaniu laserów oraz metod optyki nieliniowej, głównie mieszania czterech fal.
Od 1977 roku współpracuje z Uniwersytetem w Orleanie. W ramach tej współpracy prowadzone są badania zjawisk fizycznych zachodzących w źródłach plazmowych stosowanych w nauce i technice. Od lat osiemdziesiątych współpracuje także z National Institute of Standards and Technology w Waszyngtonie, gdzie przebywał łącznie prawie dwa lata i zajmował się wykorzystaniem indukowanej fluorescencji laserowej do badania plazmy RF oraz pomiarami prawdopodobieństw przejść elektronowych. Pracował również w Hahn-Meitner Institute w Berlinie. Jest członkiem Komitetu Polsko-Francuskiego do Badań nad Plazmą oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Fizycznego. W październiku 2002 r. otrzymał godność doktora honoris causa Uniwersytetu w Orleanie.
W latach 2005-2008 pełnił z wyboru funkcję przewodniczącego Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa oraz wiceprzewodniczącego Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich. W 2008 r. został ponownie wybrany przewodniczącym Kolegium Rektorów Szkół Wyższych Krakowa.
……………………………………………………………………………………………………………………………………
ks. Krzysztof Niedałtowski
duszpasterz środowiskotwórczych archidiecezji gdańskiej, jeden z głównych organizatorów cyklu debat publicznych pod nazwą Gdański Areopag, organizowanych w latach 2000-2008
…………………………………………………………………………………………………………………………………
Zbigniew Nosowski, publicysta
Redaktor naczelny ?Więzi?. Konsultor Papieskiej Rady ds. Świeckich. Członek zarządu warszawskiego KIK. Konsultor Komitetu Episkopatu Polski ds. Dialogu z Niewierzącymi. Ukończył socjologię i teologię, studiował w Instytucie Ekumenicznym Światowej Rady Kościołów w Bossey (Szwajcaria). W młodości związany z Ruchem Światło-Życie, od 1983 r. członek ruchu Wiara i Światło.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Adam Nowak, lider zespołu Raz, dwa, trzy
Ur. w 1963 roku w Poznaniu. Pochodząc z muzykalnej rodziny już we wczesnym dzieciństwie zaczął grać na gitarze. Warsztat muzyczny rozwijał samodzielnie grywając z rodziną i podpatrując starszych kolegów. W szkole zawodowej kształcił się na kelnera, jednak na skutek chorób przerwał edukację, by wkrótce wznowić ją w Gastronomicznym Technikum Zaocznym na wydziale żywienia zbiorowego. Po kolejnym pobycie w szpitalu zrezygnował z pracy kelnera i zatrudnił się w Teatrze Polskim we Wrocławiu na stanowisku maszynisty, awansując wkrótce na garderobianego. Za namową ojca podjął studia w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Zielonej Górze na kierunku pedagogika kulturalno-oświatowa. Mimo iż studiów nie ukończył, to właśnie z zielonogórskim środowiskiem akademickim wiąże się jego rozwój artystyczny. Został aktorem teatru ?Pars pro to?, był członkiem kabaretu ?Drugi Garnitur?, współpracował z kabaretem ?Potem?. W 1988 roku wraz z formacją ?Zaś? otrzymał tytuł Grand Prix na przeglądzie kabaretowym PAKA. W roku 1990 założył zespół ?Raz, dwa, trzy?, z którym do tej pory nagrał 9 płyt. Ponadto jest autorem muzyki do filmu Jerzego Stuhra ?Historie Miłosne? (1997). W 2004 roku ukazała się książka wywiad-rzeka z Adamem Nowakiem, którą przygotowało krakowskie wydawnictwo ?Paganini?. Rok później artysta został uhonorowany nagrodą im. Jacka Kaczmarskiego na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie za całokształt twórczości.
………………………………………………………………………………………………………………………………………
Monika Olejnik, dziennikarka
Przez 18 lat pracowała w Programie III Polskiego Radia. Popularność przyniosły jej wywiady z politykami i postaciami życia publicznego w audycji „Salon polityczny Trójki”. W telewizji TVN prowadzi rozmowy w programie „Kropka nad i”.
W „Gazecie Wyborczej” razem z Agnieszką Kublik przygotowuje wywiady z cyklu „Dwie na jednego”. Laureatka Wiktora za rok 1995 oraz nagrody „Grand Press” dla dziennikarza roku 1998. W listopadzie 2000 roku otrzymała nagrodę dziennikarską Fundacji imienia Ksawerego i Mieczysława Pruszyńskich.
Od stycznia 2001 w Radiu Zet, w którym prowadzi rozmowy z politykami w audycji „Gość Radia Zet” i niedzielnym programie „Siódmy dzień tygodnia”.
……………………………………………………………………………………………………………………………………..
Jan Pleszczyński
Z wykształcenia biolog molekularny i filozof (praca doktorska obroniona w KUL).
Od 1990 do 2003 r. etatowy dziennikarz lubelskiego oddziału „Gazety Wyborczej”. Obecnie adiunkt w zakładzie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Wydziału Humanistycznego UMCS.
Publikował m.in. w „Rzeczpospolitej”, „Tygodniku Powszechnym”, „Tygodniku Solidarność”.
Naukowo zajmuje się filozoficznymi podstawami dziennikarstwa i mediów oraz epistemologią.
………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Marcin Przeciszowski, redaktor naczelny KAI
Historyk i dziennikarz. Prezes i redaktor naczelny Katolickiej Agencji Informacyjnej, konsultor Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Środków Społecznego Przekazu, wiceprzewodniczący Rady Forum Świętego Wojciecha, prezes Fundacji Konferencji Episkopatu Polski na rzecz Wymiany Informacji Katolickiej. W latach 1991-1994 redaktor naczelny Chrześcijańskiego Kwartalnika Osób Niepełnosprawnych i ich Rodzin: ?Cienie i Światło?, w latach 1990 ? 1993 kierownik działu religijnego tygodnika ?Spotkania?. Od 1986 do 1991 roku wiceprzewodniczący międzynarodowego Ruchu Wiara i Światło.
Przewodniczący Komisji Programowej i Prelegentów VII Zjazdu Gnieźnieńskiego.
Żonaty, czworo dzieci.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Andrzej Przewoźnik, historyk.
Ur. 13 maja 1963 r. Ukończył studia na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1 września 1992 r. pełni funkcję sekretarza generalnego Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Wiceprzewodniczący i Sekretarz Komisji ds. Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Katyńskiej przy Prezesie Rady Ministrów (1994-1998).
Redaktor naczelny czasopisma historycznego „Niepodległość”.
Członek Rady Muzealnej Państwowego Muzeum KL Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu-Brzezince, Muzeum Niepodległości w Warszawie, Centralnego Muzeum Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu, wiceprzewodniczący Rady Muzeum Wojska Polskiego, członek Rady Programowej Muzeum Powstania Warszawskiego.
………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Jadwiga Puzynina, językoznawca, badaczka literatury romantycznej
Ur. w 1928 r. Związana z Uniwersytetem Warszawskim i Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego. W 1983 r. na Wydziale Polonistyki UW powstała Pracownia Słownika Języka Cypriana Kamila Norwida, którą powołała do życia, i cały czas nią kieruje. Jest członkiem rady Języka Polskiego przy PAN. Wieloletnia redaktorka „Słownika Cypriana Norwida”, jest też autorką książek poświęconych aksjologii języka (m.in. „Słowo. Wartość. Kultura”), twórczości Cypriana Norwida („Słowo Norwida”), podręczników do nauki języka polskiego w szkole średniej.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
Prof. Andrzej Radzimiński, historyk.
Ur. w 1958 r. Absolwent historii na UMK. Od 2003 r. jest profesorem nadzwyczajnym. Interesuje się głównie historią Kościoła w średniowiecznej Polsce, a także dziejami duchowieństwa w państwie zakonu krzyżackiego. Pracownik Instytutu Historii i Archiwistyki UMK w Toruniu. Od października 2008 r. rektor UMK
Prowadził badania między innymi w Wiedniu i Berlinie. Współpracował z Instytutem Maxa Plancka w Getyndze. W 1994, 1996 oraz 1999 r. został powołany na członka Komisji Historii Porównawczej Kościołów przy PAN.
Wydał m.in.: „Prałaci i kanonicy kapituły katedralnej płockiej w XIV i I poł. XV w. Studium prozopograficzne”, „Duchowieństwo kapituł katedralnych w Polsce XIV i XV w. na tle porównawczym. Studium nad rekrutacją i drogami awansu”, „Biskupstwa państwa krzyżackiego w Prusach XIII-XV w. Z dziejów organizacji kościelnej i duchowieństwa”, „Życie i obyczajowość średniowiecznego duchowieństwa”.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Mykoła Riabczuk, ukraiński poeta, eseista, tłumacz.
Ur. w 1953 r. Skończył Politechnikę Lwowską jako inżynier elektromechanik (1977) i Instytut im. Gorkiego (1988), ma dyplom doktora teorii literatury. Był redaktorem i zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Wseswit” (ukraiński odpowiednik „Literatury na świecie”) oraz szefem działu krytyki czasopisma „Suczasnist'”.
W latach 1994-1996 oraz w 1999 był stypendystą i gościnnym profesorem na kilku uniwersytetach amerykańskich. W 1997 r. był współzałożycielem opiniotwórczego kijowskiego miesięcznika „Krytyka”.
Opublikował tom szkiców krytyczno-literackich „Potrzeba słowa”, tom wierszy „Zima we Lwowie”, tom opowiadań „Gdziekolwiek, tylko nie tu”, książka „Od Małorosji do Ukrainy”.
Tłumaczył klasyków polskich, a w „Krytyce” zamieszczał przegląd paryskiej „Kultury”. Jest współpracownikiem Centrum Studiów Europejskich Uniwersytetu Akademia Kijowsko-Mohylańska. W Polsce jego teksty były publikowane m.in. na łamach „Więzi”, „Tygodnika Powszechnego”, „Akcentu”, „Dekady Literackiej”.
W 1999 r. otrzymał nagrodę POLKUL Fundation za działanie na rzecz dobrych stosunków ukraińsko-polskich, a w 2002 r. został laureatem polsko-ukraińskiej Nagrody Pojednania. Po transformacji zmienił się charakter jego twórczości – miejsce poezji, prozy i krytyki literackiej zajęła publicystyka społeczno-kulturalna i polityczna.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Józef Ruszar
Współzałożyciel krakowskiego Studenckiego Komitetu Solidarność.
Dyrektor Departamentu Komunikacji Społecznej w Narodowym Banku Polskim od grudnia 2007 roku. Do Polski powrócił w roku 1996 po okresie emigracyjnym (m.in. Nowy Jork). Pracował przy organizacji Festiwalu Kraków 2000. Od 2002 roku pracował zawodowo w „Rzeczpospolitej” jako doradca ds. public relations. Poza pracą zarobkową zajmuje się badaniem twórczości Zbigniewa Herberta – jest autorem dwóch książek („Stróż brata swego. Zasada odpowiedzialności w liryce Z. Herberta” i „Apostoł w podróży służbowej. Prywatna historia sztuki Zbigniewa Herberta”) oraz redaktorem serii naukowej „Biblioteka Pana Cogito”.
Od 2004 roku dyrektor Warszawskiego Festiwalu Poezji im. Zbigniewa Herberta. W roku 2007 był Koordynatorem Roku Josepha Conrada-Korzeniowskiego z okazji 150. rocznicy urodzin pisarza. Od 2007 w TVP Historia prowadzi cotygodniowy program „Siła bezsilnych”, poświęcony walce demokratycznej opozycji z komunizmem.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Anna Saj
Z wykształcenia teolog po KUL, związana z ruchem Magnificat. Współpracuje z rozgłośnią archidiecezji lubelskiej, Radiem eR.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Janusz Salamon SJ
Teolog, redaktor „Forum Philosophicum”, półrocznika Wydziału Filozoficznego Igantianum.
Dyrektor jezuickiego Centrum Kultury i Dialogu w Krakowie, skupiającego młodych teologów i filozofów katolickich.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Burt E. Schuman
Ur. 1948 r., pierwszy od czasów II wojny światowej rabin judaizmu postępowego w Polsce, przywódca duchowy Beit Warszawa i Niezależnej Gminy Wyznania Mojżeszowego w RP (NGWM), naczelny rabin Beit Polska. Wcześniej pełnił funkcję rabina w Altoonie w Pennsylwanii. Jego rodzice pochodzą z Galicji. Przed wstąpieniem do seminarium rabinackiego próbował swoich sił jako aktor.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Anna Sobolewska
Historyk literatury, autorka książki „Cela. Odpowiedź na zespół Downa”, nominowanej w 2002 roku do nagrody „Nike”, a także „Maski Pana Boga”, zbioru esejów poświęconych twórczości pisarzy XX w., jak Tadeusz Konwicki, Julian Stryjkowski, Julian Przyboś, Kornel Filipowicz oraz myślicieli religijnych różnych wyznań Bierze udział w pracach krajowych i zagranicznych stowarzyszeń rodziców dzieci z zespołem Downa.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Jerzy Sosnowski, pisarz, dziennikarz.
Ur. 14. maja 1962 roku w Warszawie. Z wykształcenia polonista, był także pracownikiem naukowym Uniwersytetu Warszawskiego, publicystą „Gazety Wyborczej”, krytykiem literackim, nauczycielem w prywatnym liceum (42 Autorskie Liceum Ogólnokształcące Niepubliczne w Warszawie), redaktorem TVP, dziennikarzem radiowej Trójki, wykładowcą w Kolegium Nauczycielskim w Suwałkach i w Szkole Głównej Psychologii Społecznej w Warszawie. Współautor jednego z programów nauczania języka polskiego w szkołach średnich. Obecnie jest dziennikarzem TVP Kultura i autorem książek; mieszka w Warszawie.
Opublikował: „Śmierć czarownicy! Szkice o literaturze i zwątpieniu”; „Chwilowe zawieszenie broni. O twórczości tzw. pokolenia bruLionu” (współautor Jarosław Klejnocki); „Apokryf Agłai”; „Wielościan” (nagroda Fundacji Kościelskich); „Linia nocna”; „Prąd zatokowy” (nagroda Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych „Książka Jesieni 2003”); „Ach”; „Tak to ten”. Współpracuje z miesięcznikiem „Więź”, gdzie od marca 2005 prowadzi stały felieton pod tytułem Eks post.
W 2006 roku otrzymał „Złoty Grot” – nagrodę Stowarzyszenia Sztuka-Edukacja-Promocja „dla twórcy, którego działalność i dokonania inspirują do aktywności młodych humanistów”.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Andrzej Szostek MIC, etyk, były rektor KUL.
Ur. w 1945 roku. Stopień doktora w zakresie filozofii chrześcijańskiej uzyskał w roku 1978, stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie filozofii i socjologii – filozofii (etyki) otrzymał w roku 1989. Wszystkie tytuły uzyskał na Wydziale Filozofii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1970 roku rozpoczął pracę w Katedrze Etyki KUL jako stażysta, a następnie przeszedł wszystkie szczeble awansu naukowego: asystent, starszy asystent, adiunkt, docent, profesor nadzwyczajny (od 1992 roku). Tytuł naukowy profesora otrzymał w 1997 roku. W latach 1992-1998 był prorektorem KUL ds. kontaktów z zagranicą. Od roku 1993 do 2003 był kierownikiem Katedry Etyki Szczegółowej KUL. W latach 1998-2004 Rektor KUL. Od 2002 roku kieruje Katedrą Etyki.
Opublikował około 200 prac. Jest członkiem Wydziału Filozoficznego Towarzystwa Naukowego KUL, Lubelskiego Oddziału Towarzystwa Filozoficznego, Zarządu Instytutu Jana Pawła II. Pełnił różne funkcje, m.in. był sekretarzem Redakcji ?Roczników Filozoficznych KUL? z. 2, członkiem Komitetu Redakcyjnego ?Zeszytów Naukowych KUL?, a także Zespołu Redakcyjnego ?Ethos. Kwartalnik Instytutu Jana Pawła II KUL?. Jest stałym współpracownikiem periodyku ?Aletheia. An International Journal of Philosophy? (od 1981 roku) oraz ?Rivista di studi sulla persona e la famiglia. Anthropotes? (od 1985 roku). W latach 1992-1997 był członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej.
Należy do Zgromadzenia Księży Marianów.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Kazimierz Michał Ujazdowski, polityk.
Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego (1988).Nauczyciel akademicki, doktor nauk prawnych, polityk konserwatywny, od 1997 r. poseł ziemi wrocławskiej. W życiu publicznym od wczesnych lat 80., w roku 1982 jako uczeń liceum został aresztowany i skazany za kolportaż ulotek nawołujących do oporu przeciw stanowi wojennemu. W czasie studiów prawniczych w Łodzi związał się z opozycyjnym Ruchem Młodej Polski. Redagował wychodzące w drugim obiegu pismo „Prześwit”.
W pracy publicznej zajmuje się polityką kulturalną i zagadnieniami konstytucyjnymi. Poseł na Sejm I, III, IV, V i obecnej kadencji. W latach 2004-2005 wicemarszałek Sejmu RP. Po rezygnacji z członkostwa w PIS jest posłem niezrzeszonym, członkiem komisji kultury i środków przekazu. Dwukrotnie sprawował funkcję ministra kultury i dziedzictwa narodowego( 2000-2001, 2005-2007). W 2006 r. powołał Muzeum Historii Polski.
Publicysta, autor tekstów poświęconych polityce kulturalnej i historycznej oraz zagadnieniom ustrojowym i konstytucyjnym, które publikował między innymi na łamach „Rzeczpospolitej”, „Gazety Wyborczej”, „Wprost”, „Gazety Polskiej”, „Gościa Niedzielnego”. Autor książek „Równi i równiejsi”, „Rytm 1993” oraz „Prawica dla wszystkich”. Opracował antologię przedwojennej publicystyki Stefana Kisielewskiego „Kisiel przedwojenny”. W 2005 r. wydał książkę „Żywotność konserwatyzmu” poświęconą życiu i myśli politycznej Adolfa Bocheńskiego.
Członek honorowy Związku Harcerstwa Rzeczpospolitej, członek rady programowej Kolegium Europy Wschodniej.
………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Ks. Romuald Jakub Weksler-Waszkinel, filozof, działa na rzecz dialogu chrześcijańsko-żydowskiego.
Ur. w 1943 roku w getcie niedaleko Wilna jako dziecko żydowskich rodziców. Jako niemowlę został ocalony przez Polkę, która zabrała go z getta na krótko przed jego likwidacją. O swoim pochodzeniu dowiedział się w 1978 roku.
W 1960 roku rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Olsztynie, w 1966 roku w bazylice katedralnej we Fromborku otrzymał święcenia kapłańskie. W roku 1967 rozpoczął studia w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, Wydział Filozofii ukończył w roku 1970 i od 1971 rozpoczął pracę na tymże wydziale, tam zrobił doktorat. Jest wykładowcą w Katedrze Metafizyki Wydziału Filozofii KUL.
Autor książek ?Geneza pozytywnej metafizyki Bergsona?, ?Błogosławiony Bóg Izraela?, ?Zgłębiając tajemnicę Kościoła?.
………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Ks. dr Alfred Wierzbicki
Etyk, dyrektor Instytutu Jana Pawła II KUL, szef Archidiecezjalnego Centrum Dialogu Katolicko-Żydowskiego, wikariusz biskupi ds. kultury, poeta.
……………………………………………………………………………………………………………………………………..
o. Ludwik Wiśniewski OP, duszpasterz środowisk niepodległościowych, kapelan „Solidarności”, wychowawca młodzieży.
Ur. w 1936 r. Był duszpasterzem akademickim w Gdańsku, Lublinie, Wrocławiu, Krakowie. Współtworzył i wspomagał Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO), Komitet Obrony Robotników (KOR), Ruch Młodej Polski, Ruch Obrony Rolników. Kapelan „Solidarności”. W stanie wojennym organizował pomoc represjonowanym i został głównym orędownikiem walki „bez przemocy” z reżimem komunistycznym. Po odzyskaniu niepodległości, w latach 90. ubiegłego wieku, pracował w parafii św. Katarzyny w Sankt Petersburgu. Obecnie w Lublinie.
……………………………………………………………………………………………………………………….
Piotr Wojciechowski, prozaik
Ur. w 1938 roku. Absolwent dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego oraz reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi. Wykładowca w Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi i na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Autor powieści podejmujących problematykę moralną oraz przemian kulturowo-cywilizacyjnych: ?Kamienne pszczoły?, ?Czaszka w czaszce?, ?Wysokie pokoje?, ?Obraz napowietrzny?. Zbiory opowiadań: ?Ulewa?, ?Kometa?, ?Świński targ?, ?Manowiec?, ?Półtora królestwa?, ?Harpunnik otchłani?, ?Próba listopada?. Pisze także książki dla dzieci (m.in. ?Lew koloru marchewki?, ?Czarodzieje pachną klejem?, ?Poniedziałek, którego nie było?), felietony (?Prawo tyraliery?) i scenariusze filmowe.
Prezes Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, członek Przymierza Rodzin. Współpracownik ?Więzi?, ?Listu do Pani? i ?Tygodnika Powszechnego?. Członek warszawskiego KIK.
Laureat nagrody Fundacji im. Kościelskich.
………………………………………………………………………………………………………………………………
Piotr Wolański
Profesor Politechniki Warszawskiej, członek Rady Naukowej Centrum Badań Kosmicznych PAN, członek Rady Naukowej Instytutu Lotnictwa, członek Rady Naukowej Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Samochodów Małolitrażowych „Bosmal”, przewodniczący Komitetu Badań Kosmicznych i Satelitarnych.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Janusz Wrona, historyk.
W 1977 rozpoczął pracę jako asystent w Zakładzie Historii Najnowszej IH UMCS. W czerwcu 1985 obronił w UMCS pracę doktorską, a w styczniu 1996 odbył kolokwium habilitacyjne. W styczniu 2002 r. został mianowany na stanowisko profesora nadzwyczajnego UMCS. Od 2004 pracuje w Zakładzie Historii Społecznej XX wieku IH UMCS jako profesor UMCS.
Autor pracy „System partyjny w Polsce 1944-1950. Miejsce-funkcje-relacje partii politycznych w warunkach budowy i utrwalania systemu totalitarnego”, za którą w 1996 r. otrzymał nagrodę tygodnika „Polityka”. Autor książek: „Zależni czy suwerenni. Stronnictwo Demokratyczne w woj. lubelskim 1944-1975”; „Kampania wyborcza i wyboru do Sejmu Ustawodawczego 19 stycznia 1947, wybór, wstęp i opracowanie”.
Problematyce kreowania i funkcjonowania mechanizmów życia politycznego i społecznego w PRL poświęcił większość z opublikowanych po habilitacji i otrzymaniu stanowiska profesora nadzwyczajnego UMCS artykułów naukowych.
W latach 1999-2002 redaktor naczelny „Rocznika Chełmskiego”.
Członek Rady Programowej periodyku IPN „Pamięć i Sprawiedliwość”, w latach 1999-2008 członek Rady Wydawniczej przy Wydawnictwie UMCS. Od 2002 r. członek Zespołu Konsultantów Studia Historii Mówionej przy Regionalnej Rozgłośni Polskiego Radia S.A. w Lublinie. Od 2004 r. współorganizator i wiceprezes Zarządu Stowarzyszenia Miłośników Historii Mówionej w Lublinie. Od 2005 przewodniczący Komisji ds. zbadania inwigilacji KUL i prześladowań duchowieństwa w archidiecezji lubelskiej przez aparat bezpieczeństwa, powołanej przez abpa Józefa Życińskiego. Od września 2007 członek Rady Naukowej Muzeum Lubelskiego kadencji 2007-2011. Członek Polskiego Towarzystwa Historycznego i Lubelskiego Towarzystwa Naukowego. Członek Komisji Historycznej PAN Oddział w Lublinie.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………
Krzysztof Zanussi, reżyser filmowy, teatralny i scenarzysta
Ur. w 1939 roku w Warszawie. Studiował fizykę na UW (1955-1959), filozofię na UJ (1959-1962) i reżyserię w PWSTiF w Łodzi (1960-1966). Pierwsze filmy zrealizował jeszcze w latach 50., współpracując z Amatorskim Klubem Filmowym UW. Za dyplomową etiudę ?Śmierć prowincjała? (1966) otrzymał liczne nagrody zagraniczne: w Mannheim, Wenecji, Valladolid i Moskwie. Od tego czasu reżyserował filmy fabularne i dokumentalne dla kina i telewizji, zarówno w Polsce, jak i za granicą. Do większości obrazów sam pisał scenariusze. Jest laureatem wielu krajowych i międzynarodowych nagród, wielokrotnie honorowany tytułem doktora honoris causa. Jego filmy odznaczają się głęboką refleksyjnością i trafnymi obserwacjami. Często podejmują tematykę dylematów moralnych, śmierci i związków człowieka z Bogiem. Do najważniejszych tytułów należą: ?Struktura kryształu? (1969), ?Życie rodzinne? (1971), ?Za Ścianą? (1971), ?Iluminacja? (1973), ?Bilans kwartalny? (1975), ?Barwy Ochronne? (1976), ?Spirala? (1978), ?Constans? (1980), ?Kontrakt? (1980), ?Imperativ? (1982), ?Rok spokojnego słońca? (1984), ?Gdziekolwiek jest, jeśliś jest?? (1984), ?Życie za życie? (1990) ?Cwał? (1996), ?Brat naszego Boga? (1997), ?Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową? (2000). Opublikował prace: ?O montażu filmowym w filmie amatorskim? (1968), ?Rozmowy o filmie amatorskim? (1978), ?Un rigorista nella fortezza assediata? (1982). Uchodząc za wielki autorytet w dziedzinie reżyserii filmowej, Zanussi pełni liczne funkcje z tym związane, m.in.: jest członkiem Komitetu Kinematografii, konsultantem Komisji Pontyfikalnej do spraw kultury w Watykanie, oraz członkiem Europejskiej Akademii Filmowej. Pełnił funkcję Prezydenta Stowarzyszenia Eurovisioni i wiceprzewodniczącego Rady Programowej Polskiej Telewizji Publicznej. Od 1992 roku jest profesorem Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.
……………………………………………………………………………………………………………………………………………
o. Maciej Zięba OP
Były prowincjał polskich dominikanów. Ur. w 1954 r. we Wrocławiu. W 1978 ukończył fizykę na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego, a następnie pracował naukowo jako fizyk w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej we Wrocławiu. Związany od 1973 r. z kręgami opozycji demokratycznej, był członkiem zarządu a później wiceprezesem wrocławskiego KIK. W sierpniu 1980 został ekspertem regionu Dolny Śląsk NSZZ ?Solidarność?. Założyciel i pierwszy redaktor naczelny ?Solidarności Dolnośląskiej?, potem dziennikarz ?Tygodnika Solidarność? w Warszawie. W sierpniu 1981 wstąpił do Zakonu Dominikanów, w którym w 1986 r. złożył śluby wieczyste. W 1987 otrzymał święcenia kapłańskie. W 1997 r. obronił pracę doktorską na Wydziale Filozofii PAT. W 1988/89 r. był stypendysta Uniwersytetu w Eichstätt, w 1990 r. Catholic University of America (Waszyngton), a w 1991 r. American Enterprise Institute w Waszyngtonie.
Opublikował książki: ?Biało-czarne zapiski?, ?Chrześcijaństwo-demokracja-kapitalizm? (wraz z M. Novakiem i A. Rauscherem SJ), ?Po szkodzie? Przed szkodą??, ?Demokracja i antyewangelizacja?, ?Niezwykły pontyfikat?, ?Papieże i kapitalizm?; jak również kilkaset artykułów w prasie krajowej m.in. w ?Tygodniku Powszechnym?, ?Przeglądzie Politycznym?, ?Znaku?, ?Etosie?, ?Odrze?, ?Res Publice? oraz prasie zagranicznej. Jego prace tłumaczone były w USA, Anglii, Niemczech, Czechach i na Ukrainie. Od 1990 r. jest wykładowcą należącego do Papieskiej Akademii Teologicznej Kolegium Filozoficzno-Teologicznego O.O. Dominikanów, od 1991 r. wykłada na Wydziale Prawa Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, a od 1994 r. na Akademii Ekonomicznej w Poznaniu.
W latach 90. uczestniczył w kilkudziesięciu seminariach i konferencjach oraz wygłaszał gościnne wykłady na wyższych uczelniach w Polsce, USA, Włoszech, Czechach i na Ukrainie.Jest członkiem rady programowej Studium Generale Europa przy Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, Centrum im. Adama Smitha w Warszawie oraz kwartalnika myśli politycznej ?Civitas?. Współzałożyciel i członek zarządu Ośrodka Myśli Politycznej w Krakowie. Założyciel i dyrektor Instytutu Tertio Millennio w Krakowie.
W latach 1998-2006 prowincjał Polskiej Prowincji Dominikanów.