Ksiądz prof. Jerzy Szymik, rekolekcjonista, teolog, poeta, eseista, dziennikarz
Kapłan diecezji katowickiej. Urodził się 3 kwietnia 1953 roku w Pszowie, na Śląsku. Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1979 r. został wikarym parafii p.w. Świętego Ducha w Siemianowicach Śląskich-Bytkowie (1979-1982). Przez cztery kolejne lata jako wikary w parafii p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (1982-1986) zdobywał serca chorzowian. Zawdzięcza to wyjątkowej osobowości, erudycji i wielkiej komunikatywności. Przez rok pracował w redakcji „Gościa Niedzielnego” (1991). Profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II.
Od 2004 jest członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej. Od 2005 roku był także wykładowcą na WTL Uniwersytetu Śląskiego, od 1 października 2007 roku zatrudniony tam na stanowisku profesora zwyczajnego. Jest autorem książek naukowych (m.in. Teologia w krainie pepsi-coli, O cudzie Wcielenia, czyli o tym, że Bogu i człowiekowi cudownie jest być razem, Teologia na początek wieku, W światłach Wcielenia. Chrystologia kultury); eseistycznych (m.in. Zapachy, obrazy, dźwięki. Wybór esejów i rozmów); poetyckich (m.in. Uczę się chodzić, Ziemia niebieska, Śmiech i płacz, Błękit, Największa jest, Cierpliwość Boga); i wielu artykułów.
Laureat nagrody prestiżowej nagrody im. Jana Chrapka „Ślad”.
………………………………………………………………………………………………………………………………………….
Andrzej Szczeklik, lekarz
Ur. w 1938 roku. Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Krakowie w roku 1961, kontynuował naukę na uniwersytetach w USA i w Szwecji. W 1963 roku podjął pracę w Akademii Medycznej we Wrocławiu na stanowisku asystenta, następnie został starszym asystentem i adiunktem. W 1966 roku doktoryzował się, a w 1969 roku habilitował z zakresu chorób wewnętrznych. W latach 1969-1971 był kierownikiem Laboratorium Enzymologii Klinicznej III Kliniki Chorób Wewnętrznych AM we Wrocławiu. W 1972 roku został kierownikiem Kliniki Alergii i Immunologii AM w Krakowie, którą – jako kierownik II Katedry Chorób Wewnętrznych – kieruje do chwili obecnej. W latach 1981-1983 był prorektorem ds. nauki, w latach 1990-1993 rektorem Akademii Medycznej w Krakowie, a od chwili powstania Collegium Medicum prorektorem Uniwersytetu Jagiellońskiego ds. Collegium Medicum.
Jego zainteresowania badawcze skupiają się wokół chorób serca i płuc. Przez wiele lat, do stycznia 2002 r. był specjalistą krajowym w medycynie wewnętrznej. Kierował pismem „Medycyna praktyczna”.
Autor ok. 550 oryginalnych prac naukowych, publikowanych m.in. w „Nature’, „Lancet’, 'New England Journal of Medicine’, „Journal of Clinical Investigation”, „American Journal of Respiratory and Critical Care Medicine”. Jest współautorem monografii oraz autorem rozdziałów w książkach międzynarodowych, publikowanych w USA, Wielkiej Brytanii, Francji, Szwajcarii i Japonii.
Członek szeregu towarzystw naukowych, w tym Papieskiej Akademii Nauk, Polskiej Akademii Umiejętności, Polskiej Akademii Nauk i in. Członek rad redakcyjnych wielu czasopism, m.in. „Arteriosclerosis”, „Thrombosis and Vascular Biology”, Alergologia et Immunopatologia”.
Laureat m.in. nagrody Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej, nagrody czasopisma „Lancet”, Royal College of Physicians w Londynie, im. Roberta A. Cooka (USA).
Przyjaciel i opiekun artystów i pisarzy, znany jest ze swoich improwizowanych występów przy fortepianie w Piwnicy pod Baranami.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Ks. Tomáš Halík, socjolog, psycholog, pisarz.
Ur. w 1948 roku w Pradze. W latach 1966-71 studiował socjologię i filozofię na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola, (tytuł doktora filozofii w 1972 roku); studia także na University of Wales w Bangorze (Wielka Brytania). W roku 1984 zyskał uprawnienia z psychologii klinicznej. Teologię studiował tajnie w Pradze, a po roku 1989 na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie (w 1992 roku – akademicki stopień licencjacki). W 1992 roku habilitował się w zakresie socjologii na Uniwersytecie Karola w Pradze oraz teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu. W roku 1997 mianowany profesorem socjologii Uniwersytetu Karola. W latach 1972-1989 pracował w różnych zawodach, m.in. jako psychoterapeuta alkoholików i narkomanów w Klinice Antyalkoholowej Uniwersytetu Karola. W okresie Praskiej Wiosny działał w opozycyjnym ruchu studenckim jako członek Akademickiej Rady Studentów Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Karola i uczestniczył w ekumenicznym ruchu chrześcijan (należał do założycieli Ekumenicznego Ruchu Inteligencji i Studentów oraz Dzieła Odnowy Soborowej).
21 października 1978 roku w Erfurcie został tajnie wyświęcony na księdza katolickiego. Do 1989 roku działał w nielegalnych strukturach Kościoła katolickiego, w latach 80. jeden z najbliższych współpracowników kard. Tomáška, był inicjatorem ekumenicznego programu duszpasterskiego „Dziesięciolecie Odnowy Duchowej Narodu”. Był członkiem praskiej grupy filozofów „Akademia”, uczestniczył w wydawaniu nielegalnych książek i czasopism filozoficznych i teologicznych. Od 1990 roku jest rektorem kościoła akademickiego Najświętszego Salwatora w Pradze.
W 1990 roku wybrany prezydentem Czeskiej Akademii Chrześcijańskiej, w latach następnych ponownie wybierany na tę funkcję. W latach 1990-93 zastępca sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Czechosłowacji i asystent Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Karola na kierunku psychologii i socjologii. W 1990 roku mianowany przez Jana Pawła II konsultorem Papieskiej Rady do Dialogu z Niewierzącymi na dwa lata. Po 1989 roku wykładał gościnnie na wielu uniwersytetach i międzynarodowych konferencjach naukowych w Europie (w Rzymie, Londynie, Cambridge, Wiedniu, Monachium, Salzburgu, Grazu, San Sebastian, Palermo, Lublinie, Paryżu itd.), w USA, w Indiach i in. Od 1993 roku wykłada w Instytucie Filozofii i Religioznawstwa na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola.
Opublikował przeszło 200 prac, książek, podręczników, artykułów popularnych i naukowych. Jest członkiem krajowych i zagranicznych rad redakcyjnych czasopism naukowych oraz szeregu gremiów i towarzystw naukowych, m.in. Szwajcarskiego Towarzystwa Psychoterapeutycznego, Europejskiego Stowarzyszenia Teologii Katolickiej, Towarzystwa Nauki i Sztuki w Waszyngtonie, Międzynarodowego Stowarzyszenia Psychologii Religii i in. Od 1994 roku jest członkiem Rady Naukowej Uniwersytetu Františka Palackiego w Ołomuńcu, a od 1992 roku Naukowej Rady Centrum Studiów Teoretycznych Uniwersytetu Karola. W 1998 roku mianowany członkiem Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki. Jeden ze społecznych doradców prezydenta Václava Havla.
Laureat m.in. srebrnego medalu Konrada Adenauera Fundacji Konrada Adenauera oraz Nagrody kardynała Kőniga za zasługi dla obrony praw człowieka i duchowej wolności austriackiej fundacji Communio et Progressio.
…………………………………………………………………………………………………………………………………….
Prof. Rocco Buttiglione, politolog, polityk, publicysta
Minister kultury w rządzie włoskim. Założyciel Partii Demokratyczno-Chrześcijańskiej, związanej z partią Casa delle Liberta Silvio Berlusconiego. Członek Komisji Wolności, Praw Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych Parlamentu w Strasburgu. Członek delegacji Parlamentu Europejskiego ds. Redakcji Karty Praw Podstawowych. Wieloletni członek Demokracji Chrześcijańskiej, później Włoskiej Partii Ludowej (PPI). Członek ruchu Comunione e Liberazione. był ministrem polityki społecznej w drugim rządzie Silvio Berlusconiego i członkiem rządowej rady gabinetowej. Od 1994 roku był członkiem włoskiego parlamentu XII, XIII i XIV kadencji. W wyniku europejskich wyborów w 1999 r. został członkiem Parlamentu Europejskiego.
Liceum o profilu humanistycznym ukończył w 1966 r. w Turynie, a potem studiował prawo w Turynie i Rzymie. Został na uczelni – obecnie jest profesorem nauk politycznych rzymskiego Wolnego Universytetu „S. Pio V”. Wykłada również w Międzynarodowej Akademii Filozoficznej w Lichtensteinie, której jest prorektorem. Prowadził też wykłady i seminaria w wielu uczelniach Włoch i Stanów Zjednoczonych, a także na Katolickim Uniwersytecie w Lublinie, gdzie w 1994 roku uzyskał doktorat honoris causa. Znany publicysta katolicki.
W 2004 r. był kandydatem Włoch na członka Komisji Europejskiej. W czasie przesłuchania w Strasburgu wyraził opinię, że homoseksualizm jest z punktu widzenia nauczania Kościoła grzechem i przejawem nieładu moralnego. Skrytykował też pomysł zrównania w prawach związków osób tej samej płci z tradycyjnym małżeństwem. Obawiając się, że z tego m.in. powodu nowa Komisja Europejska nie uzyska wotum zaufania europarlamentu, desygnowany na jej przewodniczącego Portugalczyk Jose Manuel Barroso zablokował głosowanie w tej sprawie. W zawiązku z zaistniałym kryzysem premier Silvio Berlusconi ogłosił wycofanie kandydatury profesora Buttiglione, sam zainteresowany zaś na konferencji prasowej potwierdził wolę rezygnacji.
……………………………………………………………………………………………………………….
Jerzy Pomianowski, prozaik, eseista, krytyk, tłumacz.
Ur. w 1921 roku. Pseudonim Michał Kaniowski.
Tłumacz literatury rosyjskiej (m.in. I. Babla, A.P. Czechowa, L.N. Tołstoja, A.I. Sołżenicyna). Podczas II wojny światowej przebywał w ZSRR. Po wojnie był kierownikiem literackim Teatru Narodowego, pracownikiem naukowym Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1969 do początku lat dziewięćdziesiątych przebywał na emigracji we Włoszech, był wykładowcą uniwersytetów w Bari, Pizie, Florencji. Był wieloletnim współpracownikiem paryskiej „Kultury”. Członek polskiego PEN Clubu. Znawca historii Europy Wschodniej.
Laureat wielu wyróżnień, w tym nagrody Stowarzyszenia Pisarzy Polskich w 1994 oraz nagrody im. J. Mieroszewskiego w 1998. W 2001 roku nominowany do Nagrody im. A. Drawicza. Laureat Nagrody Przeglądu Wschodniego im. Aleksandra Gieysztora (2004), Nagrody ?Rzeczpospolitej? im. Dariusza Fikusa (2005), Nagrody im. Jerzego Giedroycia (2006). Odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
Opublikował m.in. książki Koniec i początek, Biegun magnetyczny, Ruski miesiąc z hakiem, Na wschód od Zachodu: jak być z Rosją?, utwory sceniczne Faryzeusze i grzesznik(współautor M. Wolina), Sodoma i Odessa, szkice literackie i teatralne Sezon w Czyśćcu.
………………………………………………………………………………………………………………..
Ks. prof. Michał Heller, kosmolog, filozof i teolog.
Ur. 12 marca 1936 r. w Tarnowie w rodzinie inteligenckiej. Po wybuchu II wojny światowej w 1940 r. Rosjanie wywieźli całą rodzinę na Sybir. Przebywali tam przez całą wojnę. Po jej zakończeniu rodzina wróciła do Polski. W roku 1953 r. Michał Heller zdał maturę, a następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie. Po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych, 26 kwietnia 1959 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Po nich przez rok pracował na parafii w Ropczycach.
W czasach PRL-u, jako ksiądz nie mógł studiować fizyki na uniwersytecie państwowym, więc rozpoczął w 1960 r. studia z filozofii przyrody na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W trakcie studiów wielokrotnie starał się o paszport, aby podjąć dalszą naukę w Rzymie. Władze odmawiały mu paszportu aż do początku lat 70. Studia w KUL absolwent filozofii przyrody ukończył w 1965 r. Wkrótce potem został mianowany prefektem i wykładowcą filozofii przyrody w Seminarium Duchownym w Tarnowie. Równocześnie przygotowywał rozprawę doktorską z kosmologii relatywistycznej.
W 1966 r. uzyskał doktorat na KUL. Wkrótce potem rozpoczął pracę nad rozprawą habilitacyjną, uzupełniając swoje studia lubelskie jako wolny słuchacz na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Habilitował się w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1969 r. W 1972 r. objął stanowisko docenta na Papieskim Wydziale Teologicznym, w latach późniejszych przekształconym w Papieską Akademię Teologiczną. W 1985 r. uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego PAT w Krakowie, a w 1990 tytuł profesora zwyczajnego.
Ks. Heller jest m. in. autorem lub współautorem ponad 50 książek i ponad 300 artykułów filozoficznych, teologicznych i popularnonaukowych.
Profesor Wydziału Filozofii Papieskiej Akademii Teologicznej, pracownik Obserwatorium Watykańskiego, członek zwyczajny Papieskiej Akademii Nauk, Polskiego Towarzystwa Fizycznego, Polskiego Towarzystwa Astronomicznego, International Astronomical Union, European Physical Society, International Society for General Relativity and Gravitation, International Society for Science and Theology.
Laureat prestiżowej Nagrody im. Tmepletona (2008).